Οι τρεις πληγές της Ελλάδας[1]Ο Ζυγός[2] έπλασε και απεκρυστάλλωσε τους τρεις Κυριώτατους, γενικότατα και βαθύτατα κυριαρχούντας Πανελληνίους Τύπους που διευθύνουν κατά βάθος την φυλήν, Προ, Κατά και Μετά το Αγώνα. Έως τώρα, δίδουν έκτοτε έως τώρα την μορφήν του πνεύματος και της ψυχής του καθενός και του συνόλου των Ελλήνων:
τον καλόγερο
τον δάσκαλο
τον έμπορο
Και ο Καλόγερος κατά βάθος είνε: Ο Θεός μας ετιμώρησε Εθνικώς διά τις αμαρτίες μας. Πίστευε. Μην εξετάζης. Νήστευε. Προσεύχου. Φέρνε λάδι, κερί, ψωμί, στάρι, κρασί. Σ’ έκλεψαν…Υπομονή. Σ’έδειραν…Υπομονή. Σε ατίμασαν…Υπομονή. Σε σφάζουν…Υπομονή. Ο Βούλγαρος, ο Ρώσσος, ο Σέρβος, ο Ρουμάνος, ο Αρμένης, είνε Αδελφοί[3] σου…Μην κουνιέσαι, μην σίεσαι, μην φωνάζεις, μην μιλάς και σ’ ακούσουν οι Ευρωπαίοι και σε πουν Απολίτιστο Βάρβαρο. Κάθου φρόνημα…βουβαίνου και προσκύνα το φράγκο, η σωτηρία μας είνε η χριστιανική Ευρώπη. Αυτή θα μας δώση το δίκηο μας, άμα καθούμαστε φρόνημα κι ακούμε τις προσταγές της. Ευχαρίστει το Θεό για ό,τι έχεις, για ό,τι είνε, μην αποθυμώση και πάθης χειρότερα.
Και ο Έμπορος κατά βάθος είνε: Εμείς είμαστε μικροί, δεν μπορούμε να κάμουμε τίποτα. Πρώτα πρέπει να κάμουμε Χρήματα. Πρέπει να προσπαθήσουμε πρώτα να γίνουμε Μεγάλοι και Δυνατοί κι έπειτα να ζητήσουμε το δίκηο μας. Πρέπει να τάχουμε καλά με όλους μας τους εχθρούς. Πώς αλλοιώς θα κάμουμε τις δουλειές μας αν τους πολεμάμε και μας πολεμάνε; Θέλετε δηλαδή να μας πάρουν κι αυτό πούχουμε; Φρόνησι, φρόνησι, φρόνησι. Κι έπειτα δε θα μας αφήση η Χριστιανική Ευρώπη να χαθούμε άμα καθούμαστε φρόνημα, όπως μας προστάζει, θα μας δώση το δίκηο μας. Βρε συ παιδί, για κλείσ’ το μπεζαχτά, γιατ’ έρχεται πάλι αυτή η Διακονάρα. Ε, Κυρά Πατρίδα! Ξέρεις ότι μας παρασκότισες με τα φούμαρα και τις κλάψες σου όλην την ώρα; Παιδί, δος της μια δεκάρα, να πάη στο καλό, να μας ξεφοτώνεται…Έλα Κυρά, πάρτην και δίνε του γιατ’ έχουμε δουλειά.
Και ο Δάσκαλος κατά βάθος είνε: Η Γλώσσα, η Γραμματική. Πώς άλλως θα δείξωμεν εις την Ευρώπην ότι είμεθα Απόγονοι; Η Εύκλεια των Προγόνων. Επεπτώκαμεν. Το Ελληνικόν Πνεύμα ετίναξε τα κώλα εν Χαιρωνεία[4], εβαρβαρώθημεν, ετιμωρήθημεν, ότι πολλά ημαρτήσαμεν. Αλλοιμονον, αι πάλαι ποτέ Αχαρναί νυν…Μενίδι. Αλλοίμονον οι Περικλείς και οι Πλάτωνες…Αλλοίμονον, αι ημέραι εκείναι δεν θα επανέλθουν ποτέ. Αι Επιστήμαι, τα Γράμματα, αι Τέχναι εφυγαδεύθησαν διά παντός. Αλλοίμονον. Γλώσσα και Θρησκεία, Θρησκεία και γλώσσα η μόνη άγκυρα κι αμάν. Η μόνη μας Ελπίς και Σωτηρία η Χριστιανική ευρώπη. Αχ Αλλοίμονον! Παιδί…ένα ούζο.
τον δάσκαλο
τον έμπορο
Και ο Καλόγερος κατά βάθος είνε: Ο Θεός μας ετιμώρησε Εθνικώς διά τις αμαρτίες μας. Πίστευε. Μην εξετάζης. Νήστευε. Προσεύχου. Φέρνε λάδι, κερί, ψωμί, στάρι, κρασί. Σ’ έκλεψαν…Υπομονή. Σ’έδειραν…Υπομονή. Σε ατίμασαν…Υπομονή. Σε σφάζουν…Υπομονή. Ο Βούλγαρος, ο Ρώσσος, ο Σέρβος, ο Ρουμάνος, ο Αρμένης, είνε Αδελφοί[3] σου…Μην κουνιέσαι, μην σίεσαι, μην φωνάζεις, μην μιλάς και σ’ ακούσουν οι Ευρωπαίοι και σε πουν Απολίτιστο Βάρβαρο. Κάθου φρόνημα…βουβαίνου και προσκύνα το φράγκο, η σωτηρία μας είνε η χριστιανική Ευρώπη. Αυτή θα μας δώση το δίκηο μας, άμα καθούμαστε φρόνημα κι ακούμε τις προσταγές της. Ευχαρίστει το Θεό για ό,τι έχεις, για ό,τι είνε, μην αποθυμώση και πάθης χειρότερα.
Και ο Έμπορος κατά βάθος είνε: Εμείς είμαστε μικροί, δεν μπορούμε να κάμουμε τίποτα. Πρώτα πρέπει να κάμουμε Χρήματα. Πρέπει να προσπαθήσουμε πρώτα να γίνουμε Μεγάλοι και Δυνατοί κι έπειτα να ζητήσουμε το δίκηο μας. Πρέπει να τάχουμε καλά με όλους μας τους εχθρούς. Πώς αλλοιώς θα κάμουμε τις δουλειές μας αν τους πολεμάμε και μας πολεμάνε; Θέλετε δηλαδή να μας πάρουν κι αυτό πούχουμε; Φρόνησι, φρόνησι, φρόνησι. Κι έπειτα δε θα μας αφήση η Χριστιανική Ευρώπη να χαθούμε άμα καθούμαστε φρόνημα, όπως μας προστάζει, θα μας δώση το δίκηο μας. Βρε συ παιδί, για κλείσ’ το μπεζαχτά, γιατ’ έρχεται πάλι αυτή η Διακονάρα. Ε, Κυρά Πατρίδα! Ξέρεις ότι μας παρασκότισες με τα φούμαρα και τις κλάψες σου όλην την ώρα; Παιδί, δος της μια δεκάρα, να πάη στο καλό, να μας ξεφοτώνεται…Έλα Κυρά, πάρτην και δίνε του γιατ’ έχουμε δουλειά.
Και ο Δάσκαλος κατά βάθος είνε: Η Γλώσσα, η Γραμματική. Πώς άλλως θα δείξωμεν εις την Ευρώπην ότι είμεθα Απόγονοι; Η Εύκλεια των Προγόνων. Επεπτώκαμεν. Το Ελληνικόν Πνεύμα ετίναξε τα κώλα εν Χαιρωνεία[4], εβαρβαρώθημεν, ετιμωρήθημεν, ότι πολλά ημαρτήσαμεν. Αλλοιμονον, αι πάλαι ποτέ Αχαρναί νυν…Μενίδι. Αλλοίμονον οι Περικλείς και οι Πλάτωνες…Αλλοίμονον, αι ημέραι εκείναι δεν θα επανέλθουν ποτέ. Αι Επιστήμαι, τα Γράμματα, αι Τέχναι εφυγαδεύθησαν διά παντός. Αλλοίμονον. Γλώσσα και Θρησκεία, Θρησκεία και γλώσσα η μόνη άγκυρα κι αμάν. Η μόνη μας Ελπίς και Σωτηρία η Χριστιανική ευρώπη. Αχ Αλλοίμονον! Παιδί…ένα ούζο.
___________________
