Η «Σύνδεση» δεν οδηγεί νομοτελειακά στην «Ένταξη», παρά μόνο υπό προϋποθέσεις.Στο διάστημα της δεκαπενταετούς Ελληνο-σκοπιανής διένεξης για την ονομασία της γείτονος, μικρής, ανομοιογενούς και εύθραυστης δημοκρατίας η Ελληνική πλευρά, παρόλες τις εσωτερικές [εν μέρει εύλογες] αντιδράσεις, έχει επιδείξει «ιώβεια» υπομονή και σύνεση, ενίοτε παρεξηγήσιμη, συνάδουσα όμως με τον φιλειρηνικό και μεγαλόψυχο χαρακτήρα της φιλοσοφίας που διέπει την πολιτική αυτή και το ανθρώπινο πρόσωπο της χώρας, από την οποία εκπηγάζουν οι υψηλές αξίες και τα πανανθρώπινα ιδεώδη.
Καλό είναι, λοιπόν, οι γείτονες να γνωρίζουν πως ο φιλειρηνικός αυτός προσανατολισμός της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, καθόλα ιδεολογικός, δεν αντανακλά ίχνη ατολμίας ή αδυναμίας άλλης μορφής και ως εκπορευόμενο και μόνο από ιδεολογική βάση θα πρέπει να τον εκλαμβάνουν, εκμεταλλευόμενοι επ’ ωφελεία τους και επ’ ωφελεία της σταθερότητας και της ειρηνικής συνύπαρξης στην ευρύτερη περιοχή τη χείρα φιλίας που η Ελληνική πλευρά τείνει, ακόμα, προς το μέρος τους.
Το απόσπασμα που ακολουθεί, από εργασία[1] του πρώην Υπουργού Γεωργίου Λ. Κοντογεώργη [δημοσιευμένη ήδη από το 1993] αποτελεί ένα ακόμα μήνυμα, προς κάθε κατεύθυνση, περί των κοινών Ελληνικών και Ευρωπαϊκών αξιών.
Ι.Λ.
_______________________
Οι … Συμφωνίες Συνδέσεως, …, αποτελούν μία μορφή προωθημένης και στενότερης εμπορικής και οικονομικής συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητος[2] και των Βαλκανικών χωρών.
Αποβλέπουν στη σύσφιξη των δεσμών και στη δημιουργία διαρκώς στενότερων σχέσεων, στον οικονομικό, χρηματοδοτικό, πολιτιστικό και πολιτικό τομέα, οι οποίες θα βοηθήσουν τις Βαλκανικές χώρες να εδραιώσουν τη μεταρρυθμιστική διαδικασία που άρχισαν και να μπορέσουν να συμμετάσχουν στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποιήσεως.
Προϋπόθεση αποτελεί η δέσμευση των συμβαλλομένων, με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα χωρών, να προχωρήσουν με ειρηνικά μέσα στις αλλαγές, οι οποίες θα οικοδομήσουν ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα βασιζόμενο στην τάξη, στο νόμο, στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιλαμβανομένων και των προσώπων που ανήκουν σε μειονότητες, στον πολιτικό πλουραλισμό και στο πολυκομματικό σύστημα, το οποίο συνεπάγεται ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές καθώς και στη δημιουργία του νομοθετικού και οικονομικού πλαισίου απαραίτητου για τη δημιουργία και την ανάπτυξη της οικονομίας της αγοράς με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Οι Συμφωνίες Συνδέσεως αποτελούν από μόνες τους ένα σκοπό. Δεν είναι μεταβατική φάση προς την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αλλά αποτελούν ένα βήμα προς αυτήν και δεν αποκλείουν την προοπτική να ζητήσει η συνδεδεμένη χώρα, εν καιρώ, να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητος, εφ’ όσον θα συντρέχουν οι προϋποθέσεις, για τη δημιουργία των οποίων, άλλωστε, θα συμβάλλει η Συμφωνία Συνδέσεως.
Η Ευρωπαϊκή Κοινότης με τις … Συμφωνίες Συνδέσεως εκφράζει την πολιτική βούληση να επωμισθεί τη συνυπευθυνότητα για τις εξελίξεις στις χώρες της Βαλκανικής χερσονήσου και να τις βοηθήσει με όλα τα μέσα να αντιμετωπίσουν τη βαρειά κρίση την οποία διέρχονται ώστε να προσαρμοσθούν στις νέες συνθήκες. …
Η κατευθυντήρια σκέψη της Ευρωπαϊκής Κοινότητος, όπως εκφράζεται στην πολιτική της για τη διαμόρφωση των νέων σχέσεών της με τις βαλκανικές χώρες καθώς και στα μέτρα και στις πρακτικές ενέργειες με τις οποίες προωθεί την εφαρμογή της πολιτικής της, είναι απλή, σωστή, συνετή και δοκιμασμένη. Αποβλέπει στη δημιουργία ενός συστήματος σταθερότητος στηριζομένου στη συνεργασία των Βαλκανικών χωρών με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Εμπνέεται από τις ίδιες αρχές που οδήγησαν στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητος πριν από μισό αιώνα. Αρχές οι οποίες αποβλέπουν στην ανάπτυξη της οικονομικής συνεργασίας, με βάση το κοινό συμφέρον και στη δημιουργία στενής οικονομικής ενώσεως πάνω στην οποία θα στηριχθεί και θα αναπτυχθεί παράλληλα η πολιτική συνεργασία, θα παραμερισθούν οι πολιτικοί ανταγωνισμοί και οι αναμετρήσεις και θα εδραιωθεί η ειρήνη, η μόνιμη οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Αρχές που εφαρμόσθηκαν με επιτυχία στη δημιουργία αλλά και με αποτελεσματικότητα στη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητος.
Πρέπει όμως να τονισθεί ότι η επιτυχία της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κοινότητος εξαρτάται από την πρόοδο την οποία οι Βαλκανικές χώρες θα πραγματοποιήσουν στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων που αναλαμβάνουν …
… αν από την πλευρά των βαλκανικών χωρών επικρατήσει νέα νοοτροπία και ξεχαστούν παλαιές προκαταλήψεις, ξεπερασμένες από τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα και επιδειχθεί επίσης αίσθημα ευθύνης, τότε η Κοινοτική πολιτική, …, μπορεί να απαλλάξει τη Βαλκανική Χερσόνησο από τους ανταγωνισμούς, τις ξένες επεμβάσεις και τους πολέμους και να την μεταμορφώσει, ύστερα από πολλούς αιώνες σε μια περιοχή ειρηνικής συμβιώσεως και ευημερίας των κατοίκων της και συνεργασίας με τις άλλες χώρες.
______________________
[1] Γεωργίου Κοντογεώργη, «Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η θέση των Βαλκανίων», Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, 1993.
[2] Ο Συγγραφέας χρησιμοποιεί τον όρο «Ευρωπαϊκή Κοινότης» αντί του καινοφανούς, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, «Ευρωπαϊκή Ένωση».
