Η έξωσις του βασιλέως Όθωνος και το ιδιωτικόν του αρχείον[1]Ότε ανέτειλεν η 11η Οκτωβρίου 1862, η κατά του βασιλέως Όθωνος και της βασιλίσσης Αμαλίας στρεφομένη επανάστασις είχεν επικρατήσει πλήρως, εις την μεγάληςν δε αίθουσαν του Πανεπιστημίου εσχηματίσθη Προσωρινή Κυβέρνησις υπό την τριανδρίαν Δ. Βούλγαρη, ως προέδρου, Κ. Κανάρη και Μπενιζέλου Ρούφου.
Εν τω μεταξύ, κατά την αυτήν ημέραν, οι βάσιλεις, επιστρέφοντες εκ περιοδείας ανά την Πελοπόννησον, όπου είχον τύχει πανηγυρικής υποδοχής, έφθασαν, επιβαίνοντες της ωραίας κορβέττας «Αμαλία», εις Σαλαμίνα. Εκεί, μετά την επίσκεψιν των πρεσβευτών των ξένων Δυνάμεων και σύντομον αλλά τραγική σύσκεψιν, εις την οποίαν μετέσχον οι παραμέιναντες πιστοί εις τον βασιλέα, απεφασίσθη η αναχώρησις του βασιλικού ζεύγους, όχι όμως και η παραίτησις αυτών από των δικαιωμάτων του θρόνου. Η αναχώρησις εγένετο δια του αγγλικού πολεμικού «Σκύλλα», ο δε βασιλεύς απηύθυνε διάγγελμα προς τον λαόν, υπογραμμίζων την προς αυτόν αγάπην του και τας κατά την βασιλείαν του καταβληθείσας προσπαθείας διά «την υλικήν και ηθικήν ανάπτυξιν» αυτού[2].
Κατά την εσπευσμένη εκείνη αναχώρησιν ο Όθων δεν ηδυνήθη να παραλάβη το εις τα ανάκτορα των Αθηνών Αρχείον και ιδίαν την αλληλογραφίαν του, η οποία περιείχε και πολλά απόρρητα έγγραφα προερχόμενα εκ ποικίλων πηγών.
Η εν συνεχεία αίτησίς του όπως του αποδοθούν τα έγγραφα ταύτα, επαναληφθείσα πολλάκις, δεν έγινεν εν τούτοις δεκτή υπό της ελληνικής Κυβερνήσεως, ήτις προέβαλλε την δικαιολογίαν, ότι ταύτα έπρεπε να θεωρηθούν δημόσια έγγραφα και επομένως να παραμείνουν εις τα Αρχεία του Ελληνικού Κράτους.
___________________________
[1] Από τον «Συνέκδημο Φιλολογικό» της Μαρίας Μαντουβάλου, σελ. 361-362, εκδόσεις αφοί Τολίδη, Αθήνα 1990
[2] Περί των αφορώντων εν γένει εις την έξωσιν του βασιλέως Όθωνος γεγονότων, Σπύρου Β. Μαρκεζίνη, «Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος (1828-1964)», τόμος 1, Αθήναι [1966-1967], σελ. 273 επ. και σελ. 383 (ένθα και το διάγγελμα του Όθωνος προς τους Έλληνας).
