Ποτέ μην εμπιστεύεσαι, άκριτα, τα λόγια των σοφών.Ι.Λ.
Ο παπαγάλος
του Ζαχαρία Παπαντωνίου [1]
Σαν εμαθε τη λέξη καλησπέρα
ο παπαγάλος, ειπε ξαφνικά:
«Ειμαι σοφός, γνωρίζω Ελληνικά
τί κάθομαι εδώ πέρα!»
Την πράσινη ζακέτα του φορεί
και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνει,
για να τους πει μια γνώμη φωτισμένη.
Παίρνει μια στάση λίγο σοβαρή,
ξεροβήχει, κοιτάζει λίγο πέρα
και τους λέει: "καλησπέρα!"
Ο λόγος του θαυμάστηκε πολύ.
Τί διαβασμένος, λένε, ο παπαγάλος!
Θάναι σοφός αυτός πολύ μεγάλος,
αφού μπορεί κι ανθρώπινα μιλεί!
Απ' τις Ινδίες φερμένος, ποιος το ξέρει
πόσα βιβλία μαζί του νάχει φέρει,
με τί σοφούς εμίλησε, και πόσα
να ξέρει στων γραμματικών τη γλώσσα!
«Κυρ-παπαγάλε, θάχουμε την τύχη
ν' ακούσουμε τί λες και πάρα πέρα;»
Ο παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει,
μα τί να πει; Ξανάπε: "καλησπέρα!"
___________________
[1] Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου υπήρξε μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες των νεοελληνικών γραμμάτων. Γεννήθηκε το 1877 στο Καρπενήσι και πέθανε στην Αθήνα το 1940. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, νέος ακόμη, επιδόθηκε αρχικά στη δημοσιογραφία, αναπτύσσοντας, παράλληλα, λογοτεχνική δράση. Διετέλεσε για ένα διάστημα νομάρχης και από το 1918 ως το θάνατό του, διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης. Είχε εκλεγεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Η ποίηση του Ζαχαρία Παπαντωνίου διακρίνεται για τη συναισθηματική της λεπτότητα, το στοχαστικό της βάθος και το μουσικό της τόνο.
