-ΤΟΥΦΕΚΙΣΜΑ !Δηλαδή δεν είμαστε κι όλοι μας για τουφέκισμα, αλλά να … η επιτακτική αυτή ανάγκη για άμεσες εκκαθαρίσεις είναι το βασικό χαρακτηριστικό του μέσου Νεοέλληνα, που … με περηφάνια περισσή άγεται από ‘δω και φέρεται από ‘κει κι είναι πάντοτε με όλους και με κανέναν … χουντικός αν χρειαστεί, καραμανλικός όταν επιβάλλεται, παπανδρεϊκός αν είναι του συρμού και πάνω απ’ όλα αντιστασιακός.
«Αγαπητέ αναγνώστη, μην εξίστασαι και μην απορείς,
που ο Νεοέλληνας είν’ απρεπής και παλίνδρομος,
αλλά και ευτυχής, συνάμα και δυστυχής …
Νεοέλληνας να γίνεις μπορείς»
Ι.Λ.
_______________________
-Τουφέκισμα[1] !
Ο Λάμπρος καθόταν –όπως πάντα- δίπλα στο παράθυρο. Ένας βλάκας, στο ίδιο κουπέ, έτρωγε τ’ αυτιά του διπλανού του. Ήταν και οι δύο μεσήλικες, ο ένας ήταν ο κλασικός τύπος που τρώει τ’ αυτιά του διπλανού του στο τρένο και ο άλλος ο κλασσικός τύπος που ακούει με υποταγή και- μερικές φορές- με θαυμασμό. Και οι δύο είχαν ταιριάξει στους ρόλους τους.
-Μήπως νομίζετε ότι είμαστε κράτος; Όχι, κύριέ μου, δεν είμαστε. Δεν είμαστε, πάει και τελείωσε. Και δε θα γίνουμε ποτέ. Εγώ σου λέω: Διπλοπαρκάρει κανένας; Προσπερνάει αντικανονικά; Περνάει με κόκκινο; Τουφέκισμα ! Να σου πω εγώ –ξαναπαρκάρεις, κύριε; Όχι, πες…
Ο άβουλος κομπάρσος συγκατένευσε «έχετε δίκιο», ενώ ο Λάμπρος βασανιζόταν με το οξύμωρο σχήμα του τουφεκισμένου τύπου που προσπαθεί να ξαναδιπλοπαρκάρει, με τα αίματα να στάζουν στα καθίσματα και να παρακαλάει το όργανο: «Μόνο μισό λεπτάκι, κύριε τροχονόμε, μόνο μισό…».
Ο Λάμπρος κοίταξε έξω. Δε φαινόταν τίποτα.
-Καλή η δημοκρατία, δε λέω, αλλά τι να το κάνεις, ο Έλληνας θέλει βούρδουλα. Να γιατί δεν πάμε μπροστά. Και όχι μπροστά δεν πάμε, αλλά πάμε και πίσω. Κατά διαόλου πάμε. Στην κατοχή δεν είχαμε καθόλου λωποδύτες. Τώρα το ενενήντα τοις εκατό των νέων είναι χασισοπότες. Εγώ είμαι προοδευτικός –έχω πολλούς φίλους κομμουνιστές- αλλά το σωστό θα το πω: Επί χούντας ο κόσμος ευημερούσε. Δεν είμαι, δηλαδή, χουντικός και γνωρίζω ότι υπήρξαν διώξεις. Όμως, σε γενικές γραμμές, ο λαός ευημερούσε. Και αυτό τώρα αποκτάει μεγαλύτερη σημασία, γιατί σ’ το λέει άνθρωπος αντιστασιακός, ε ; Εγώ, δηλαδή, ήμουνα καραμανλικός, αλλά το ’81 ψήφισα ΠΑΣΟΚ, ε; Γιατί ήταν το καινούργιο, το μοντέρνο. Και κομμουνισμό θα ψήφιζα, αν χρειαζόταν. Αλλά τι τα θέλετε, κύριε, ο Έλληνας θέλει βούρδουλα.
Ο ακροατής ψιθύρισε ένα ακόμα «έχετε δίκιο» και μετά σώπασαν και οι δύο.
______________________
[1] Λένος Χρηστίδης «Bororo», εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1995
* Οι «Μπορορό» είναι φυλή ιθαγενών της Νοτίου Αμερικής. Ο πυρήνας της φυλής εστιάζεται στην περιοχή του Μάτο Γκρόσσο, στην Βραζιλία. Οι «Μπορορό», όμως, εξαπλώνονται σε μεγάλη ακτίνα, δυτικά δε έως και την Βολιβία.
- επιλογή κειμένου: Αγγελική Χρυσικοπούλου
