Πολιτική

Ο αγώνας με έπαθλο την Μακεδονία

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν από το βιβλίο του Νικόλαου Μάρτη «Η πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας» καταδεικνύουν τον καθαρά πολιτικό χαρακτήρα του σύγχρονου «Μακεδονικού ζητήματος». Με δεδομένη την πολιτική υφή του προβλήματος, καθίσταται σαφές πως σε επίπεδο διαπραγμάτευσης οι ιστορικές αλήθειες [ή αλλιώς ευαισθησίες] δεν έχουν καμία θέση το δε αποδεικτικό τους περιεχόμενο δεν λαμβάνεται κ’ αν υπ’ όψιν. Και εάν τούτο είναι αληθές δεν απομένουν παρά δύο «όπλα» στην διαπραγματευτική φαρέτρα των αντιμαχόμενων πλευρών : η ισχύς και οι συμμαχίες. Εάν δε, θεωρηθεί πως οι συμμαχίες προσθέτουν σε ισχύ, τότε θα πρέπει να κάνουμε λόγο για αγώνα ισχύος.

Ι.Λ.

Η πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας, μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν έργο κυρίως Βουλγάρων ιστορικών του προπολεμικού καθεστώτος. …

Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, με την ανακήρυξη της Γιουγκοσλαβίας σε «Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» με πρωτεύουσα τα Σκόπια. Ως την εποχή εκείνη (1944) η περιοχή αυτή ήταν γνωστή σαν Νότιος Σερβία ή Βαρντάνσκα Μπανοβίνα. Με τη νέα διοικητική ρύθμιση εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα Βαλκάνια «Μακεδονικό κράτος» έστω και ως ομόσπονδο. Έτσι η παραποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας έλαβε άλλη μορφή και δημιουργήθηκαν νέες περιπλοκές που μελλοντικά θα επηρεάζουν τις διεθνείς σχέσεις στο τμήμα αυτό της Ευρώπης.

Τον Σεπτέμβριο 1944 συνεστήθη στα Σκόπια επιτροπή από λόγιους για να καθορίσουν την γραμματική μορφή και ορθογραφία της «Μακεδονικής γλώσσης». Ο Ιταλός γλωσσολόγος Βιττόρε Πιζάνι στην εργασία του Macedonico στο περιοδικό Paedia[1] γράφει «…στ’ αλήθεια η Μακεδονική γλώσσα είναι πλάσμα με καταγωγή κυρίως πολιτική».

Στο 8ο Συνέδριο της Ενώσεως Κομμουνιστών Μακεδονίας, 6-9 Μαΐου 1982, ο Πρόεδρος Τσεμέρσκυ ζήτησε «την αναγνώριση και κατοχύρωση των εθνικών δικαιωμάτων της Μακεδονικής μειονότητος στην Ελλάδα», στο ψήφισμα δε που εκδόθηκε αναφέρεται ότι «θα αγωνισθούν για τα εθνικά δικαιώματα της Μακεδονικής μειονότητος».

Στο 12ο Συνέδριο της Ενώσεως Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών στο Βελιγράδι, αρχές Ιουνίου 1982, δηλώθηκε από στέλεχος του κόμματος ότι «καταπιέζονται οι Μακεδόνες στην Ελλάδα».

Το Δημοσιογραφικό όργανο της Ένωσης Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών «Ο Κομμουνιστής» δημοσίευσε στις 11 Δεκεμβρίου 1982 ότι «Μακεδονική γλώσσα» και «Μακεδονική εθνότητα» υπάρχει όχι μόνο στο Γιουγκοσλαβικό έδαφος αλλά και στην Ελλάδα και την Βουλγαρία και ότι η Ελληνική Κυβέρνηση αποφεύγει την αναγνώρισή τους.

Κατά τον Ησίοδο, ο Μακεδών και ο Μάγνητας ήταν παιδιά του Δία και της Πανδώρας, κόρης του Δευκαλίωνα και στα Πιέρια και το Όλυμπο είχαν την κατοικία τους[2]. Ο Έλλην ήταν γιος του Δευκαλίωνα.

Κατά τον Ηρόδοτο, τμήμα των μακεδόνων μετανάστευσε στην Δωρίδα όπου αναμίχθηκε με άλλα ελληνικά φύλα. Αργότερα εισέβαλαν στην Πελοπόννησο και κατέλαβαν το Άργος και οι κατακτητές αυτοί ονομάστηκαν έκτοτε Δωριείς.

Ο ιστορικός Ελλάνικος έγραψε στο τέλος του 5ου αιώνα ότι ο Μακεδών, ο πρόγονος των Μακεδόνων, ήταν παιδί του Αιόλου και ότι οι Μακεδόνες, όπως οι Θεσσαλοί μιλούσαν την Αιολική διάλεκτο.

Ο Ισοκράτης στον λόγο του προς τον Φίλιππο Β΄ με τον οποίο τον προέτρεπε να αναλάβει χάριν όλων των Ελλήνων την αρχιστρατηγία στον πόλεμο κατά των Περσών, λέει ότι «…Οι Θηβαίοι τιμούν τον αρχηγό του γένους σου [τον Ηρακλή][3]»

… Ο ιστορικός Πολύβιος (205-122 π.Χ.) παραθέτει τον λόγο του πρέσβη των Ακαρνάνων Λυκίσκου προς τους Λακεδαιμονίους όπου εκτίθενται τα ευεργετήματα τα οποία απεκόμισε όλος ο Ελληνικός λαός από τους Μακεδόνες, λέγει δε συγκεκριμένα «Ποία και πόσο μεγάλη τιμή πρέπει να λάβουν οι Μακεδόνες που το περισσότερο διάστημα της ζωής τους δεν παύουν να αγωνίζονται εναντίον των βαρβάρων για την ασφάλεια των Ελλήνων, γιατί ποιος αγνοεί ότι οι Έλληνες πάντοτε θα κινδύνευαν τα μέγιστα εάν δεν είχαν προπύργιο τους Μακεδόνες και τις φιλοδοξίες των βασιλέων τους ;»[4].

Ο Προφήτης Δανιήλ 200 χρόνια περίπου πριν γεννηθεί ο Αλέξανδρος προφήτευσε ότι «ο Βασιλεύς των Μήδων και Περσών θα ηττηθεί από το Έλληνα Βασιλέα και ότι τον πρώτο αυτό και μέγα Βασιλέα θα διαδεχθούν τέσσερεις βασιλείς από το ίδιο βασίλειο[5]».

Ο Χόλτσνερ (Holzner) στο βιβλίο του «Παύλος» γράφει … «κάποτε απ’ την Μακεδονία ήρθε ο νεαρός ήρωας με τα 22 του χρόνια και έφερε τα δώρα της Δύσης, ελληνική γλώσσα και φιλοσοφία στην Ανατολή. Τώρα η Δύση ζητούσε το ωραιότερο δώρο της Ανατολής, τη διδασκαλία του Ναζωραίου…».

Ορισμένοι Σλάβοι υποστηρίζουν ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήταν Σλάβοι. Οι Σκοπιανοί υποστηρίζουν μια πιο περίεργη και αναληθή θεωρία, δηλαδή ότι ο Κύριλλος και Μεθόδιος ως Θεσσαλονικείς ήταν «Μακεδόνες Σλάβοι» και συνεπώς οι Σκοπιανοί ως απόγονοι των μακεδόνων αυτών έχουν το προνόμιο ότι αυτοί φώτισαν τους ομοφύλους τους.

Οι θεωρίες αυτές δέχθηκαν ισχυρό ράπισμα από τον Σλάβο Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄, ο οποίος στις 31 Δεκεμβρίου 1980 με επίσημη αποστολική εγκύκλιο (Egregiae Virtutis) προς ολόκληρη την καθολική εκκλησία και με ιδιαίτερη επιστολή του προς τον [τότε] Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή, εξαγγέλλει ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος «Αδελφοί Έλληνες, γεννημένοι στην Θεσσαλονίκη» καθιερώνονται «ουράνιοι προστάτες της Ευρώπης». Ο Πάπας επανέλαβε την εξαγγελία του αυτή και στον λόγο του στις 14 Φεβρουαρίου 1981 στην εκκλησία του Αγίου Κλήμεντος της Ρώμης.

_____________________

[1] Paedia (12) 1957 σελ. 250
[2] «Η δ’ (Πανδώρα) υποκυσάμενη Διί γείνατο … θίε δύω Μάγνητα Μακηδόνα θ’ … οι περί Πιερίην και Όλυμπον δώματ’ έναιον» - Ησιόδου κατάλογος γυναικών ΗΟΙΑΙ Α 2.
[3] «Θηβαίοι δε τον αρχηγόν του γένους υμών τιμώσι» - Ισοκράτους, Φίλιππος ιβ΄ (32)
[4] «Τίνος και πηλίκης δει τιμής αξιούσθαι Μακεδόνας, οι τον πλείω του βίου χρόνον ου παύονται διαγωνιζόμενοι προς τους βαρβάρους υπέρ της των Ελλήνων ασφαλείας, ότι γαρ αιεί ποτ’ αν εν μεγάλοις ην κινδύνοις τα κατά τους Έλληνας, ει μη Μακεδόνας είχομεν πρόφραγμα και τας των παρά τούτοις Βασιλέων φιλοτιμίας, τις ου γιγνώσκει ;» - Πολύβιος, ιστορία ΙΧ 35,2.
[5] «και ο τράγος των αιγών βασιλέυς Ελλήνων. Και το κέρας το μέγα, ο ην ανάμεσον των οφθαλμών αυτού, ούτος εστίν ο βασιλεύς ο πρώτος. Και του συντριβέντος, ου έστησαν τέσσαρα υποκάτω κέρατα, τέσσαρες βασιλείς εκ του έθνούς αυτού αναστήσονται και ουκ εν τη ισχύι αυτού» - παλαιά Διαθήκη, Δανιήλ (8, 1-22)