«Αρχόντισσα Ροδίτισσα, πώς μπήκες ;
Γυναίκες διώχνει μια συνήθεια αρχαία
Εδώθε». – «Έχω έν’ ανίψι, τον Ευκλέα,
Τρί’ αδέρφια, γυιο, πατέρα Ολυμπιονίκες.
Να μ’ αφήσετε πρέπει, Ελλανοδίκες,
Κ’ εγώ να καμαρώσω μες τα ωραία
Κορμιά, που για τ’ αγρίλι του Ηρακλέα
Παλεύουν, θαυμαστές ψυχές αντρίκιες.
Με τες άλλες γυναίκες δεν είμ’ όμοια.
‘Σ τον αιώνα το σόϊ μου θα φαντάζη
Με της αντρειάς τ’ αμάραντα προνόμια.
Με μάλαμα γραμμένος το δοξάζει
‘Σ αστραφτερό κατεβατό μαρμάρου
Ύμνος χρυσός τ’ αθάνατου Πινδάρου !»
_____________________________
[1] Λορέντζου Μαβίλη, «Τα Ποιήματα», Νεοελληνική Βιβλιοθήκη, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 1990. [Νοέμβριος 1895, πρώτη δημοσίευση : περ. Τέχνη, αριθ. 4 Φεβρουάριος 1899, σ. 107].