«Και πατάξω πάντας τους κατοικούντας εν τη πόλει ταύτη, τους ανθρώπους και τα κτήνη, εν θανάτω μεγάλω αποθανούνται … δώσω … τον λαόν εις χείρας εχθρών αυτών και κατακόψωσιν αυτούς εν στόματι μαχαίρας. Ου φείσομαι και ου μη οικτειρήσω αυτούς»[1]Στην εβραϊκή θεολογία ο μοναδικός Θεός είναι ο απόλυτος και αποκλειστικός κυρίαρχος του σύμπαντος και η εξουσία του, ολοκληρωτική και απεριόριστη, επιβάλλεται με τον τρόμο και τον άγριο κολασμό. Αξιώνει απαρέγκλιτη συμμόρφωση και τυφλή υποταγή. Είναι ο Κύριος του παντός και κυβερνά με τη ρομφαία και την απειλή ατομικών συμφορών και καθολικού ολέθρου. Η εξουσία στην Π. Διαθήκη είναι άγρια, αδέσμευτη και τυραννική. Τα κείμενά της σκιάζονται από την απέραντη ισχύ και την απήνεια του υπέρτατου εξουσιαστή. Η λέξη Κύριος επαναλαμβάνεται περίπου 9.700 φορές ! Πραγματικό σφυροκόπημα.
Ο Θεός της Π. Διαθήκης είναι αιμοχαρής, εξολοθρευτής, πάντοτε οργίλος και εκδικητικός. Κυριαρχεί με τον φόβο,, τη μάχαιρα και τη θεομηνία. Είναι πάτρων – προστάτης και ανηλεής τιμωρός. «Και εξολόθρευσα πάντας τους εχθρούς σου από προσώπου μου»[2]. «Εγώ αυτός εξολοθρεύσω από προσώπου Ισραήλ»[3]. «Και απέστειλεν ο Θεός άγγελον εις Ιερουσαλήμ του εξολοθρεύσαι αυτήν»[4]. «Είπε γαρ Κύριος εξολοθρεύσαι υμάς»[5]. Όλεθρος λαών, βασανισμός, μετοικεσία και γενοκτονία – «η χειρ σου έθνη εξωλοθρεύσε και καταφυτεύσας αυτούς, εκάκωσας λαούς και εξέβαλες αυτούς»[6].
Η θεϊκή εξουσία εκφράζει με ωμότητα την παντοδυναμία και τη σκληρότητά της. Σφαγή και θάνατος και πυρ. «Ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος … και σφάξω … και καταβαλώ αυτούς εν μαχαίρα»[7]. Μάχαιρα ιερή και πελώρια – «εν τη ημέρα εκείνη επάξει ο Θεός την μάχαιραν την αγίαν και μεγάλην»[8]. «Και αι θυγατέρες αυτών … μαχαίρα αναιρεθήσονται»[9]. Ετυμηγορία αφανισμού: «Και ενετείλατο Κύριος ο Θεός … θανάτω αποθανείσθε»[10]. «Θανάτω τελευτήσει»[11]. «Θανάτω θανατωθήσεται»[12]. «Πατάξω αυτούς θανάτω»[13]. Σφαγή γενική και ύστερα φωτιά: «Τάδε λέγει Κύριος … υιούς και θυγατέρας αυτών αποκτενούσι και τους οίκους αυτών εμπρήσουσι»[14].
Εφιαλτικός ο λόγος των προφητών και των ιεροφαντών της Π. Διαθήκης όταν απειλούν κολασμό των ανυπάκουων. Μια ατέλειωτη απαρίθμηση μεθόδων βασανιστικού θανάτου και γενοκτονίας. «Τάδε λέγει Κύριος, όσοι εις θάνατον, εις θάνατον και όσοι εις μάχαιραν, εις μάχαιραν, και όσοι εις λιμόν, εις λιμόν και όσοι εις αιχμαλωσίαν, εις αιχμαλωσίαν»[15]. Ομαδική σφαγή, ξεκλήρισμα από λιμό και λοιμό. Και οι νεκροί άταφοι στους δρόμους. «Και είπε Κύριος … εν μαχαίρα και εν λιμώ και εν θανάτω εγώ συντελέσω αυτούς … εν θανάτω νοσερώ αποθανούνται και εν λιμώ συντελεσθήσονται … και έσονται ερριμένοι εν τοις οδοίς … και ουκ έσται ο θάπτων αυτούς»[16]. Από μαχαίρι και πείνα θα εξοντωθούν και τα παιδιά. «Τάδε λέγει Κύριος … οι νεανίσκοι αυτών εν μαχαίρα αποθανούνται και οι υιοί αυτών και αι θυγατέρες αυτών τελευτήσουσιν εν λιμώ»[17]. Είναι οι χρησμοί της φρίκης σε όλες τις παραλλαγές του θανάτου. Μάχαιρα, ρομφαία και λιμός[18].
Γενική σφαγή επειδή οργίσθηκε ο Κύριος και εμέθυσε η μάχαιρά του. Η γη θα γεμίσει πτώματα, η μπόχα από τα πτώματα θα ανεβαίνει στον ουρανό, βροχή το αίμα – «διότι ο θυμός Κυρίου επί πάντα τα έθνη και οργή επί τον αριθμόν αυτών του απολέσαι αυτούς και παραδούναι αυτούς εις σφαγήν, οι δε τραυματίαι αυτών ριφήσονται και οι νεκροί, και αναβήσεται αυτών η οσμή και βραχήσεται τα όρη από του αίματος αυτών … εμεθύσθη η μάχαιρά μου εν τω ουρανώ»[19]. «Αίμα και θάνατος εν ταις πλατείαις σου, και πεσούνται τετραυματισμένοι εν μαχαίραις εν σοι περικύκλω σου, και γνώσονται διότι εγώ ειμί Κύριος»[20].
* Κυριάκου Σιμόπουλου, «Η Διαφθορά της Εξουσίας», σελ. 47-48, Αθήνα 1982.
[1] Ιερεμίας, ΚΑ, 6-7. «Τάδε λέγει Κύριος … μάχαιραν επί τους μαχητάς … μάχαιραν και επί τους ίππους» (Ιερεμίας, ΚΖ, 36-37).
[2] Βασιλειών Β΄ Ζ, 9.
[3] Ιησούς Ναυή, ΙΕ, 16.
[4] Παραλειπομένων, Α, ΚΑ΄, 15.
[5] Δευτερονόμιον, Θ, 25.
[6] Ψαλμοί, 43, 3.
[7] Ιερεμίας, ΙΘ, 7.
[8] Ησαΐας, ΚΖ, 1.
[9] Ιεζεκιήλ, ΚΣΤ, 6.
[10] Γένεσις, Β΄, 17.
[11] Έξοδος, Ι, 12.
[12] Λευιτικόν, ΚΖ΄, 29.
[13] Αριθμοί, ΙΔ΄, 12.
[14] Ιεζεκιήλ, ΚΓ΄, 47.
[15] Ιερεμίας, ΙΕ, 7.
[16] Ιερεμίας, ΙΔ΄, 12-16.
[17] Ιερεμίας, ΙΑ΄, 22.
[18] «κέκληνε Κύριος λιμόν επί την γην» (Βασιλειών, Δ΄, Η΄, 1). Λόγος παρά Κυρίου, «ο καθήμενος εν τη πόλει ταύτη αποθανείν εν μαχαίρα και λιμώ (Ιερεμίας, ΚΑ΄, 9). «Και αποστελώ εις αυτούς τον λιμόν και τον θάνατον έως αν εκλείπωσιν από της γης» (Ιερεμίας, ΚΔ΄, 10). «Ότι μάχαιρα του Κυρίου καταφάγεται απ’ άκρου της γης έως άκρου της γης» (Ιερεμίας ΙΒ, 12). «Ρομφαίαν φοβείσθε και ρομφαίαν επάξω εφ’ υμάς, λέγει Κύριος … και επιγνώσεσθε ότι εγώ Κύριος» (Ιεζεκιήλ, ΙΑ΄, 8-10). «Λέγει Κύριος … εκεί καταφάγεταί σε πυρ, εξολοθρεύσει σε ρομφαία» (Ναούμ, Γ, 1).
[19] Ησαΐας, ΛΔ΄, 2-5.
[20] Ιεζεκιήλ, ΚΗ, 23.
