Μακεδονία[1]
Ο ιστορικός Ελλάνικος ο Μυτιληναίος, που έζησε στην αυλή του βασιλιά της Μακεδονίας Αλεξάνδρου του Α΄, μας παραδίδει πως συνεννοείτο με άνεση με τους Μακεδόνες και ότι η μιλιά τους έμοιαζε με τη δική του διάλεκτο, την Αιολική.
Μια Περσική επιγραφή του 513 π.Χ. καταγράφει τις Ευρωπαϊκές χώρες που κατέχονταν τότε από τον Μεγάλο Βασιλέα. Ανάμεσα σ' αυτές υπάρχει και το όνομα «Γιουνά Τακαμπαρά». Γιουνά σημαίνει Ίωνας. Είναι το όνομα που δίνουν ακόμη και σήμερα οι ανατολικοί λαοί στους Έλληνες. Τακαμπαρά σημαίνει αυτόν που η περικεφαλαία του μοιάζει με ασπίδα. Όπως εύκολα αναγνωρίζεται από αρχαία νομίσματα, μόνο οι Μακεδόνες είχαν τέτοια περικεφαλαία. Είναι προφανές πως οι Πέρσες θεωρούσαν τους Μακεδόνες Έλληνες. Ανάλογες περσικές επιγραφές μετά το 479 πΧ παραλείπουν την ονομασία αυτή. Με δεδομένη την απεξάρτηση της Μακεδονίας από τον περσικό ζυγό, μπορούμε ευχερέστερα να συσχετίσουμε την επονομαζόμενη επαρχία «Γιουνά Τακαμπαρά» με την ανεξάρτητη πλέον Μακεδονία.
Ο ιστορικός Ελλάνικος ο Μυτιληναίος, που έζησε στην αυλή του βασιλιά της Μακεδονίας Αλεξάνδρου του Α΄, μας παραδίδει πως συνεννοείτο με άνεση με τους Μακεδόνες και ότι η μιλιά τους έμοιαζε με τη δική του διάλεκτο, την Αιολική.
Μια Περσική επιγραφή του 513 π.Χ. καταγράφει τις Ευρωπαϊκές χώρες που κατέχονταν τότε από τον Μεγάλο Βασιλέα. Ανάμεσα σ' αυτές υπάρχει και το όνομα «Γιουνά Τακαμπαρά». Γιουνά σημαίνει Ίωνας. Είναι το όνομα που δίνουν ακόμη και σήμερα οι ανατολικοί λαοί στους Έλληνες. Τακαμπαρά σημαίνει αυτόν που η περικεφαλαία του μοιάζει με ασπίδα. Όπως εύκολα αναγνωρίζεται από αρχαία νομίσματα, μόνο οι Μακεδόνες είχαν τέτοια περικεφαλαία. Είναι προφανές πως οι Πέρσες θεωρούσαν τους Μακεδόνες Έλληνες. Ανάλογες περσικές επιγραφές μετά το 479 πΧ παραλείπουν την ονομασία αυτή. Με δεδομένη την απεξάρτηση της Μακεδονίας από τον περσικό ζυγό, μπορούμε ευχερέστερα να συσχετίσουμε την επονομαζόμενη επαρχία «Γιουνά Τακαμπαρά» με την ανεξάρτητη πλέον Μακεδονία.
Μερικές Μακεδονικές λέξεις υπάρχουν και σε άλλες Ελληνικές διαλέκτους με διαφορετική σημασία: Π.χ. «χάρων» στη Μακεδονική διάλεκτο είναι το λιοντάρι. Το παράδειγμα αυτό αποδεικνύει πως η μακεδονική διάλεκτος ήταν ελληνική και πως ουδέποτε παρέστη ανάγκη εισαγωγής της ελληνικής γλώσσας στην Μακεδονία.
Ο Πλούταρχος[2] γράφει: «Αλέξανδρος, παίδας Περσών τρισμυρίους επιλεξάμενος, εκέλευσε γράμματά τε μανθάνειν Ελληνικά και Μακεδονικοίς όπλοις εντρέφεσθαι»
( Ο Αλέξανδρος, αφού επέλεξε τριάντα χιλιάδες παιδιά Περσών, διέταξε να ανατραφούν μαθαίνοντας την ελληνική γλώσσα και την χρήση των μακεδονικών όπλων ).
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεχτούμε πως ένας μεγάλος κατακτητής θα απαρνιόταν, στο απόγειο της δόξας του, την μητρική του γλώσσα και τον πολιτισμό του γένους του, υπέρ μιας ξένης γλώσσας και ενός διαφορετικού πολιτισμού.
Ο Στράβων[3], γράφει: " Έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία"
Το μόνο ιδιωματικό Μακεδονικό κείμενο που έχει βρεθεί από τους αρχαιολόγους στην περιοχή της Πέλλας έχουμε είναι ένας κατάδεσμος (ευχές και κατάρες) του 425 π.Χ. γραμμένος στην κοινή Δωρική διάλεκτο.
_________________
[1] Απόσπασμα εργασίας από την ιστοσελίδα του Α΄ Γυμνασίου Λαγκαδά_http://1gym-lagkad.thess.sch.gr
[1] Απόσπασμα εργασίας από την ιστοσελίδα του Α΄ Γυμνασίου Λαγκαδά_http://1gym-lagkad.thess.sch.gr
[2] Μέστριος Πλούταρχος (Χαιρώνια, περ.45-120)_Έλληνας ιστορικός, βιογράφος και δοκιμιογράφος.
[3] Στράβων_αρχαίος Έλληνας ιστορικός, γεωγράφος και φιλόσοφος. Μεταξύ των διασημοτέρων γεωγράφων της αρχαιότητας. Γεννήθηκε το 63 ή το 64 π.Χ. στην Αμάσεια του Πόντου, όπου και πέθανε, σε ηλικία 90 περίπου ετών (λίγο μετά το 23 μ.Χ.). Οπαδός του Στωϊκισμού και υπέρμαχος του Ρωμαϊκού ιμπεριαλισμού.
