Τι είδους δημόσια υγεία θέλουμε;
Παράδειγμα πρώτο:
Στις 18/10/06 δημοσιεύτηκε στη «Νιου Γιορκ Τάιμς» άρθρο του δημοσιογράφου Δαυΐδ Λέοναρντ με τίτλο «Υπηρεσίες υγείας: Ένα μάθημα από την Ευρώπη».
Η ιστορία αφορούσε την περιπέτεια υγείας ενός αμερικανού πολίτη ελληνικής καταγωγής. Μια απλή επέμβαση κήλης που έκανε σε νοσοκομείο της Καλιφόρνιας δεν πήγε καλά, με αποτέλεσμα να αιμορραγήσει το επόμενο πρωί και ενώ είχε υποχρεωτικά φύγει αυθημερόν από το νοσοκομείο. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να ξαναπάει και να υποβληθεί και σε δεύτερη δοκιμασία. Η περιπέτεια αυτή του κόστισε 2.500 δολάρια πέρα από όσα είχε πληρώσει η ιδιωτική του ασφάλεια.
Λίγους μήνες μετά, επισκέφθηκε την Ελλάδα και εκεί ανακάλυψε ότι είχε και δεύτερη κήλη και για το λόγο αυτόν χρειάστηκε να νοσηλευτεί και σε ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο. Τον έβαλαν σε θάλαμο με πολλούς άλλους ασθενείς σε ένα πιο βρόμικο νοσοκομείο από εκείνο της Καλιφόρνιας.
Ο σαραντάχρονος προγραμματιστής υπολογιστών της «Γουώλ Στρήτ» υποβλήθηκε σε πολλές εξετάσεις πριν από την επέμβαση, μεταξύ των οποίων και καρδιολογικές, και έτσι βρέθηκε κι ένα μικρό πρόβλημα που αντιμετώπιζε στην καρδιά και που αγνοούσε.
Εγχειρίστηκε, παρέμεινε στο νοσοκομείο άλλη μια μέρα για να τον παρακολουθήσουν και έφυγε. Παρ' ότι δεν ήταν ασφαλισμένος στην Ελλάδα και έμεινε δύο μέρες περισσότερο για νοσηλεία, η όλη διαδικασία του κόστισε μόλις 700 δολάρια.
Ο δημοσιογράφος της «Νιου Γιορκ Τάιμς» έλαβε εκατοντάδες μηνύματα από αναγνώστες που πιστοποιούσαν την άποψή του ότι παρ' όλες τις πολύ αυξημένες δαπάνες των Αμερικανών για την υγεία τους, δέχονται πολύ κακές ιατρικές υπηρεσίες σε αντίθεση με χώρες της Ευρώπης.
Ειδικά στην Ελλάδα, και ενώ ο μέσος όρος ζωής είναι τα 79 χρόνια, το κατά κεφαλήν κόστος (κρατικό και ιδιωτικό) είναι 1.770 € (2.300 δολάρια), ενώ στις ΗΠΑ με μέσο όρο ζωής τα 78, το κατά κεφαλήν κόστος είναι 4.615 € (6.000 $). Το άρθρο συμπεραίνει πως στις ΗΠΑ η ιδιωτικοποίηση έφερε τεράστιες αυξήσεις και ταυτόχρονα υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας. Ο αριθμός των ανασφάλιστων Αμερικανών σήμερα ξεπερνάει τα 47 εκατομμύρια.
________________________
Παράδειγμα δεύτερο:
τι θα πει Ιδιωτικό Σύστημα Υγείας στις ΗΠΑ σήμερα
(απόσπασμα από την ομιλία του καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, Ντέιβιντ Χίμελσταϊν, Αθήνα_ξενοδοχείο Χιλτον, Δεκέμβριος 2006, Συνέδριο για την Δημόσια Υγεία_Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας)
Ένας 59χρονος άντρας χτυπήθηκε σε ατύχημα και μεταφέρθηκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Εκεί έψαξαν τις τσέπες του και δεν βρήκαν κάρτα ασφάλισης σε ιδιωτική εταιρεία, γι' αυτό και τον μετέφεραν στην άλλη άκρη της πόλης σε δημόσιο νοσοκομείο. Τον υπέβαλαν σε εξετάσεις και βρήκαν ότι είχε πρόβλημα και στον αυχένα και η κατάστασή του ήταν σοβαρή.
Εν τω μεταξύ βρέθηκε από τις λίστες του ιδιωτικού νοσοκομείου ότι ήταν τελικά ασφαλισμένος και ως εκ τούτου το ιδιωτικό απαίτησε να τον επιστρέψουν, διότι ήταν δικός τους ασθενής, τους ανήκε !
Αυτό ονόμασε ο καθηγητής κατάχρηση του ασθενούς και έδειξε ανάγλυφα πώς ταλαιπωρήθηκε ένας χτυπημένος άνθρωπος με μόνη αιτία το κέρδος.
