διάλογοι … πάνω απ’ τις στάχτες[1]Τον κακό του και τον ανάποδο. Εγώ, ρε βγάζω λεφτά, έχω εταιρεία καπνού με κέρδη, και αυτόν τον κύριο – το κ με μικρό γράμμα, επειδή είναι πολύ μικρός – θα τον πάω στη δικαιοσύνη, όπου και θα δώσει λόγο που μου κατηγορεί τη μάρκα. Ακούς να λέει ότι το τσιγάρο μου δεν προστατεύει την υγεία ; Εγώ έχω συμφέρον, οι ανταγωνιστικές μου εταιρείες παλεύουν για το δικό τους συμφέρον, εκείνος γιατί δεν βουλώνει ; Τί συμφέρον έχει ; Ρε, το τσιγάρο μου αλλάζει την ιστορία του καπνίσματος, σώθηκε η ανθρωπότης …
- Αχ, Αδαμάντιε ! Εσύ τα λες έτσι και βγάζεις πολλά, όπως και άλλες καπνοβιομηχανίες. Εσύ μπορείς να αγαπάς και τα δικαστήρια για να δείχνεσαι ότι αδικείσαι στη μάχη των εντυπώσεων και να κάνεις τζίρο στο δικό σου προϊόν. Αλλά για μένα αλλού είναι το πρόβλημα. Ότι όλες οι μάρκες, όπως και η δική σου, διαφημίζονται με γιγαντοαφίσες, οι οποίες κάτω, κάτω αναφέρουν την προειδοποίηση του Υπουργείου Υγείας ότι το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία. Άρα δεν σου φταίει ο κύριος με το μικρό κ, αλλά το Υπουργείο που επιμένει ότι όλα ανεξαιρέτως τα τσιγάρα βλάπτουν. Μάλιστα μου κάνει εντύπωση και αυτό το Υπουργείο. Αφού διαπιστώνει ότι το κάπνισμα κάνει κακό, γιατί δεν απαγορεύει την πώληση του τσιγάρου στα περίπτερα ; Αφού βεβαιώνεται ότι όλοι οι καρκίνοι του λάρυγγα, όλοι χωρίς εξάιρεση, οφείλονται στο κάπνισμα, γιατί αφήνει τους υπαλλήλους και τον κόσμο να καπνίζουν μέσα στο ίδιο το Υπουργείο … ; τί είδους ασφάλιση είναι αυτή, όταν το ίδιο το Υπουργείο βλέπει τα νοσοκομεία του να γεμίζουν από αρρώστους με νοσήματα των πνευμόνων και της καρδιάς και αφήνει με αδιαφορία τους γιατρούς, τις νοσηλεύτριες και τους επισκέπτες να καπνίζουν πάνω από το κεφάλι του αρρώστου που πάσχει από πάθηση νικοτίνης ;Και εδώ το κακό φτάνει και σε μένα που δεν καπνίζω. Τα ταμεία, που πληρώνουν για όλους αυτούς τους άμυαλους, χρησιμοποιούν και λεφτά δικά μου. Κατάλαβες, Αδαμάντιε ; Πληρώνω εγώ τα σπασμένα που δεν καπνίζω … Και αυτά τα σπασμένα όλο και μεγαλώνουν. Πολλά παιδιά αρχίζουν το κάπνισμα, έχουνε μπει και οι γυναίκες στο χορό, και μερικές φορές αισθάνομαι ότι δουλεύω για τα δικά τους νοσήλια. Πέρα από τους γνωστούς θανάτους του Γεννηματά και της Μελίνας, και του άγνωστου στον κόσμο ξαδέλφου μου του Νώντα στα 50 του, που τους πλήρωσα τα μαλλιοκέφαλά μου σε νοσηλείες εδώ και στο εξωτερικό, είναι τόσοι και τόσοι άλλοι που δεν πεθαίνουν και μου καταβασανίζουν το πορτοφόλι. Έμφραγμα, νέο έμφραγμα, βροχικά, κορτιζόνες, πάλι δύσπνοιες, ακόμη και συσκευές οξυγόνωσης για το σπίτι. Βήχας, φλέματα, πνευμονίες …
- Αναλγησία κοινωνική, παρεμβαίνει ο Δημήτρης. Αναλγησία οικογενειακή και ατομική. Σου ανάβω το κόκκινο φως για να μην περάσεις τον δρόμο, αλλά σε αφήνω ελεύθερο να σκοτωθείς ή μάλλον σε ενισχύω με όλα αυτά τα περίπτερα που πωλούν καπνό να περάσεις, να μπεις στον δρόμο της αυτοκαταστροφής. Η αναλγησία φτάνει και στο σχολείο με τους «γνωστούς» χώρους των καπνιζόντων μαθητών και διδασκάλων. Ομαδική η παράκρουση ! Ακόμη και στους ναούς της παιδείας όπου πληρώνουμε για την υγεία του πνεύματος, του σώματος και της ψυχής των παιδιών. … Όμως ο δάσκαλος και ο γιατρός δεν κρύβονται. Και αγωνίζεται η κορούλα να τραβήξει την πρώτη «ρουφηξιά» καπνού, βήχει και ζαλίζεται, πάει να πέσει κάτω. Και, κρυμμένη και αποκαμωμένη, θυμάται το όνειρο και ένα δαίμονα να της φωνάζει: «Προσπάθησε πάλι, πρέπει να μπορέσεις …»
- Όχι και δαίμονα, δαιμονολογίες και για το κάπνισμα, διαμαρτύρεται ο πλούσιος της καπνοβιομηχανίας. Η Ελλάδα επιβίωσε από τις φυτείες του καπνού και το εμπόριό του. Σήμερα ζουν τόσοι άνθρωποι από τη νικοτίνη, και επιτέλους μια ημέρα όλοι τελειώνουμε ! Εγώ βέβαια με το νέο φίλτρο που έβγαλα κάνω αθώο το κάπνισμα και είμαι ήρεμος. Και θα χτυπήσω αλύπητα όποιον μου είναι εμπόδιο. Με το δικό μου το τσιγάρο φεύγει και ο βήχας …
…
Το αστείο είναι ότι σήμερα, … , αν προστατεύσεις τη δική σου ελευθερία και ζητήσεις το δικό σου καφενείο χωρίς καπνό, σε λένε ρατσιστή !
