«Φιλέλληνες»[1]Το 1332 ο Γερμανός ιεραπόστολος Βροκάρδιος[2] (Brocardus), υπέβαλε στον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο ΣΤ΄ σχέδιο σταυροφορίας, τελειωτικής αυτή τη φορά και νικηφόρας. Το υπόμνημα επιγράφεται «Κατευθυντήρια πρόταση για διάβαση στην Ανατολή»[3] και αποτελεί ένα φρικαλέο κήρυγμα μίσους κατά του βυζαντινού ελληνισμού. Επιστρατεύονται όλα τα μέσα και τα πιο βάρβαρα και ατιμωτικά. Κι ακόμα η χειρότερη ως εκείνη την εποχή μορφή γενοκτονίας. Ο αφελληνισμός με απαγόρευση και ολοσχερή εξαφάνιση της ελληνικής γλώσσας.
Κατά τον Βροκάρδιο, ο πόλεμος για την καταστροφή των Ελλήνων είναι δίκαιος και ιερός. Για τέσσερις λόγους: 1. Οι Έλληνες είναι άπιστοι και ο Θεός έχει αποστρέψει το πρόσωπό του απ’ αυτούς. 2. Έχουν χάσει τη φρόνηση – prudencia – και την ιερότητα της ζωής – vitae sanctitatem – και κυρίως την πολεμική αρετή – armorum probitatem. 3. Έχουν χάσει τη γενναιότητα που χρειάζεται για να κρατήσουν ψηλά τη βασιλεία, να υποτάξουν τους εχθρούς τους, να νικήσουν τους αντιπάλους τους και να δοξαστούν. 4. Είναι ανάξιοι, διεφθαρμένοι, δειλοί, βυθισμένοι στην κακομοιριά – sic Greci miseri sunt facti – νικημένοι, υποτελείς των εχθρών τους και εξευτελισμένοι. Τους τιμωρεί ο Θεός. Οι Τάταροι τους ποδοπατούν και τους σφάζουν, οι Τούρκοι τους υποδουλώνουν, οι Σκλαβούνοι και οι Βούλγαροι τους κυνηγούν, τους γκρεμίζουν στην άβυσσο. Μοναδική τους ελπίδα το «φύγε»! Αυτή τη λέξη ξέρουν, αυτή έχουν συνηθίσει. Ενώ άλλοτε κυριαρχούσαν στην Ανατολή κατάντησαν φόρου υποτελείς στους γειτονικούς εχθρούς τους. Καταισχύνη για το αυτοκρατορικό όνομα. Κι όσο για τον αυτοκράτορα είναι θηλυπρεπής και ακόλαστος, μεθύστακας, δόλιος, άπιστος, «παραπάνω από Έλληνας», υπερόπτης, φιλόδοξος, μεγαλομανής, τιποτένιος, κούφιος[4].
Ο Βροκάρδιος απαριθμεί στο υπόμνημά του τα κέρδη που θα αποκομίσει η Δύση από την καταστροφή των λειψάνων της αυτοκρατορίας και την υποταγή του ελληνισμού. … Προτείνει πέντε μέτρα απαραίτητα για να παραμείνουν αιώνια τα βυζαντινά εδάφη στη Δύση και να υποταχθούν ολοκληρωτικά οι Έλληνες [μεταξύ των οποίων και το ακόλουθο]:
…
Για να επιστρέψουν όλοι οι Έλληνες στην «ορθή πίστη», στον καθολικισμό, και να κοπεί οριστικά ο δρόμος επιστροφής στη δογματική πλάνη πρέπει να ξεχάσουν τη γλώσσα τους. Να μη μιλάνε και να μη καταλαβαίνουν ελληνικά. Για τη ριζική αυτή λύση θα απαγορευθεί η ελληνική γλώσσα και θα επιβληθεί η διδασκαλία αποκλειστικά των λατινικών. Τα παιδιά των Ελλήνων πρέπει να μαθαίνουν μόνο τη δική μας γλώσσα ώστε να διαβάζουν τα δικά μας μόνο βιβλία, να μαθαίνουν τις πλάνες τους και να ενστερνίζονται την άγια πίστη και το σωστό δόγμα.
…
Το εφιαλτικό αυτό σύστημα γενοκτονίας με την εξαφάνιση της γλώσσας που καθορίζει την ανθρώπινη υπόσταση και αποτελεί την ψυχή κάθε εθνότητας είναι, όσο γνωρίζω[5], το πρώτο που αναφέρεται στην παγκόσμια ιστορία. Η ωμή βία και η υποδούλωση συνδυάζεται με την πολιτιστική εκμηδένιση. Ο Γερμανός Βροκάρδιος είναι ο πρώτος που εισηγήθηκε όχι απλώς τον βίαιο εξανδραποδισμό των Ελλήνων του Βυζαντίου[6], αλλά και τον πλήρη εκλατινισμό τους, τον εθνικό και φυλετικό αφανισμό, την πνευματική τους εξουθένωση με απαγόρευση και μακροπρόθεσμο εξοβελισμό της γλώσσας τους. Είναι ο πρώτος που σχεδίασε εν ψυχρώ τη μαζική αποκήρυξη των ιδεών και τη συντριβή του ατόμου όταν προβάλλει αντίσταση, την καταδίωξη και την εκρίζωση ακόμα και της σκέψης με την καταστροφή όλων των βιβλίων που αντιμάχονται ή αμφισβητούν την ξένη κυριαρχία. Το σχέδιο είχε μεγάλη απήχηση. Συζητήθηκε στα ανακτοβούλια αλλά οι διεθνείς συνθήκες δεν επέτρεψαν την πραγμάτωσή του.
Θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι το σχέδιο του Βροκάρδιου[7] υπήρξε καταχθόνια σύλληψη ενός ατόμου, ενός φανατικού κληρικού με διεστραμμένη ψυχή ...
_____________________________
[1] Κυριάκου Σιμόπουλου, «Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια», Αθήνα 1990
[2] Γνωστός και ως Μπροκάρ (Brocard) ή Βροκάρδιος του όρους της Σιών (Brocardus de Monte Sion).
[3] Directorium ad passagium faciendum. Τον 1457 κυκλοφόρησε το χρονικό του Βροκάρδιου για τους Αγίους Τόπους με τίτλο: Libellus de Terra Sancta editus a fratre Brocardo, theutonico, ordinis fratrum predicatorum.
[4] Bibulous, ebriosus, lubricus, infidus plusquam Graecus, superbus, ambiciosus, elatus vanus et vacuus.
[5] Το 1318 ένας δομηνικανός κληρικός, ο Ραϋμούνδος Γκιγιώμ του Αντάμ (Raymond Guillaume d’ Adam), έμπιστος του πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙ, υποβάλλει σχέδιο νέας σταυροφορίας «για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων» και άνοιγμα των εμπορικών δρόμων της Ανατολής. Προϋπόθεση, αναφέρει, για την εκδίωξη των μουσουλμάνων είναι η καταστροφή των Ελλήνων. Άλλωστε Έλληνες και μουσουλμάνοι είναι εξίσου εχθροί της ρωμαϊκής Εκκλησίας και το ίδιο άπιστοι. "Δεν κάνω καμιά διάκριση ανάμεσα σε Έλληνες και Μωαμεθανούς". Θεωρεί μάλιστα χειρότερους τους Έλληνες χριστιανούς από τους μουσουλμάνους. Γι’ αυτό πρέπει να χτυπηθούν πρώτοι και να εξοντωθούν. [Ad quod advertendum quod, quamvis uterque sint hostes Romamae Ecclesiae et fidei inimici Saraceni, videlicet et Greci inter quos distinctionem non facio in haec parte και item zelo vindicate, plus tenemur Graecos invadere quam Sarracenos [Recueil des Historiens des Croisades, Documents Armeniens, Paris 1869, τ. Β΄, σ. 536]
[6] Ο σοφός Καλαβρός Βαρλαάμ, απεσταλμένος του Ανδρόνικου Γ΄ στον πάπα (1339) δεν διστάζει να τονίσει ενώπιον του Ρωμαιοκαθολικού αρχιερέα πως εκείνο που χωρίζει Έλληνες και Δυτικούς δεν είναι οι δογματικές διαφωνίες αλλά το μίσος των Ελλήνων για όσα έπαθαν από τους Λατίνους. [Migne. Patrologia Graeca, τ. 151, σ. 1332]
[7] Οι Ισπανοί Κατακτητές (Conquistadores) ενστερνίστηκαν, ενάμισι αιώνα αργότερα, το σχέδιο του Βροκάρδιου, την ιδέα της ολοκληρωτικής νίκης, της κυριαρχίας όχι μόνο πάνω στο σώμα αλλά και στην ψυχή. Με την σφαγή και το εξανδραποδισμό αλλά και με την καταστροφή των κοινωνικών δομών, με την βασανιστική θανάτωση, με το γκρέμισμα των ναών, την καταστροφή των αντικειμένων λατρείας και των έργων τέχνης, το σχέδιο του Βροκάρδιου εφαρμόστηκε από αυτούς επάνω στους Μάγια.
