· Οι αισιόδοξοι αρρωσταίνουν λιγότερο (Peterson, 1988).· Οι αισιόδοξοι άνθρωποι, όταν αρρωσταίνουν, έχουν μικρότερα επίπεδα θνησιμότητας, απ’ ότι έχουν οι υγιείς απαισιόδοξοι (Mossey και Shapiro, 1982).
· Οι αισιόδοξοι καρκινοπαθείς με μεταστάσεις ζουν περισσότερο από το αναμενόμενο (Gottshalk. 1985)
· Φοιτητές με αρνητική διάθεση απέναντι στο χιούμορ έχει διαπιστωθεί ότι παραπονούνται συχνότερα για διάφορα προβλήματα στο πεπτικό και κυκλοφορικό σύστημα (Hehi και Ruch, 1988).
· Μελέτη που έγινε σε καρκινοπαθείς, οι οποίοι παρουσίασαν αυτόματη ίαση, διαπίστωσε ότι όλοι διέθεταν ως κοινό χαρακτηριστικό την αισιοδοξία (E. Green και A. Green, 1975).
· Γιατροί που συμμετέχουν σε θεραπείες καρκινοπαθών παραδέχονται ότι η αισιοδοξία είναι βασικό κλειδί στην καταπολέμηση του καρκίνου (Cousins, 1989).
· Οι αισιόδοξοι ασθενείς με Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας ζουν περισσότερο από το αναμενόμενο (Cousins, 1989).
· Μετά το έμφραγμα, οι ασθενείς ζουν περισσότερο, εάν είναι αισιόδοξοι (Peterson και Bossio, 1993).
· Οι αισιόδοξοι τραυματίες στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης κινητοποιήθηκαν ταχύτερα από τους απαισιόδοξους (Peterson και Bossio, 1993).
· Οι πληγές των αισιόδοξων επουλώνονται ταχύτερα (Melnechuk, 1988).
· Οι άνθρωποι που είναι αρνητικοί απέναντι στο χιούμορ, παραπονούνται συχνότερα για διάφορες σωματικές παθήσεις (Hell, 1990).
Το γέλιο και ο οργανισμός μας
Το ξεκαρδιστικό γέλιο κινεί το διάφραγμα και έτσι γίνεται ένα εσωτερικό μασάζ σε όλη τη σπλαγχνική κοιλότητα. Το γέλιο μας βοήθά να αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε υγιείς (Carroll και Schmidt, 1992), να έχουμε λιγότερα συμπτώματα αδιαθεσίας (P. S. Fry, 1995) και να αισθανόμαστε καλύτερα (Schmidt, 1990).
Το γέλιο επιδρά στον οργανισμό μέσω δύο φάσεων: (α) της διέγερσης και (β) της βαθιάς χαλάρωσης. Όλοι μας έχουμε νιώσει την «γυμναστική» του γέλιου, όταν γελάμε ξεκαρδιστικά! Μετά όμως νιώθουμε χαλαροί και ήρεμοι. Με το γέλιο, όπως έχουμε ήδη σημειώσει, έχουμε καλύτερη οξυγόνωση στους μυς του προσώπου μας, αλλά και σε όλο τον οργανισμό μας. Έχει διαπιστωθεί ότι όταν γελάμε ο αέρας κινείται μέσα στα πνευμόνια μας με ταχύτητα που φτάνει τα 120 χλμ./ώρα. Μετά το γέλιο, έχουμε πιο σωστή αναπνοή (Fry, 1986). Ενεργοποιείται η έκκριση των ενδογενών οπιοειδών (ενδορφίνες, εγκεφαλίνες) τα οποία, θυμίζουμε για τους μη ειδικούς, είναι η ραχοκοκαλιά στο ορμονικό σύστημα ευτυχίας του ανθρώπου. Μόλις είπαμε ότι το μυϊκό μας σύστημα, μετά το γέλιο, ξεκουράζεται και χαλαρώνει. Η καρδιά και το κυκλοφορικό μας σύστημα δέχονται επίσης ευεργετική επίδραση, μια και η υπέρταση μειώνεται (Langorch, 1982). Οι πονοκέφαλοι ανακουφίζονται (Blanehard, 1982). Ηρεμούμε από το χρόνιο άγχος (Leboeuf, 1977). Τα μάτια μας λάμπουν, μια και το έντονο γέλιο προκαλεί την έκκριση δακρύων. Οι κραδασμοί του έντονου γέλιου μας ενεργοποιούν τον θύμο αδένα μας, που είναι βασικό κομμάτι του αμυντικού μας συστήματος και βρίσκεται ψηλά στο στήθος μας, κάτω από τον θυρεοειδή. Όλοι θα έχετε δει τον Ταρζάν ο οποίος μιμούμενος τους πιθήκους, κτυπούσε το στήθος του, όταν ετοιμαζόταν για δράση. Οι κραδασμοί από τα κτυπήματα αυτά ενεργοποιούν το θύμο αδένα.
Αλέξανδρος Λουπασάκης, «Γέλιο, η καλύτερη θεραπεία», Κέδρος, 2002.
