Θεός εγέρσεως του ανθρώπου ο Υιός του ανθρώπου
«Έγειρε, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει»[1]
Μια τραγική σκηνή μας παρουσίασε η διήγηση του 4ου Ευαγγελιστού, αγαπητοί μου φίλοι. Έναν άνθρωπο κατάκοιτο στο κρεβάτι του πόνου 38 ολόκληρα χρόνια[2]. Μόνον όποιος έχει την εμπειρία κατάκοιτων οικείων του, μόνον αυτός μπορεί να συνειδητοποιήσει τον πόνο, την αγωνία και την απογοήτευση από την ζωή του παραλυτικού, που θα πλησιάσει ο Ιησούς, γνωρίζοντας, ως Θεός, της μακρονοσίας του τον πόνο[3]. Η ερώτηση του Ιησού «θέλεις υγιής γενέσθαι;»[4], δεν έχει κανέναν τόνο ειρωνείας. Τον προκαλεί να εκφράσει τον πόνο του, την μοναξιά του, την εγκατάλειψή του από τους συνανθρώπους του.
«Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω, ίνα όταν ταραχθεί το ύδωρ, βάλη με εις την κολυμβήθρα»[5]
Πόσες φορές ο δύστηνος ασθενής θα έκλαψε την μοναξιά του, επαναλαμβάνοντας το παράπονο του ποιητού του 69ου ψαλμού:
«Ήλπισα σε συμπόνια, μα δεν υπήρξε
σε παρηγορητές, μα δεν συνάντησα»[6]
Και πόσες φορές δεν θα διεμαρτυρήθη στον Θεό του, με τους λόγους του προφήτη Ιερεμία:
«Γιατί να είναι ο πόνος μου αιώνιος
και η πληγή μου ανίατος;»[7]
Και πόσες φορές δεν θα σκέφτηκε, ότι στην οδύνη του βρίσκει έκφραση του Ησαΐα η ρήση:
«θα γονατίσει ο άνθρωπος
κι ο άνδρας θα ταπεινωθεί
μπρος στον τρόμο του Γιαχβέ
και μπρος στην λάμψη του μεγαλείου του»[8]
Και πόσες φορές, ακόμη, ευρισκόμενος μπρος στην άτενκτη πραγματικότητα της αρρώστειας του και της μοναξιάς του δεν θα ημφεσβήτησε την βιβλική διήγηση, ότι τον δημιούργησε ο Θεός «κατά το είδωλό του, ως ομοίωμά του»[9]
Ποια αντινομία, μεταξύ βιβλικής διηγήσεως και τραγικής πραγματικότητος, που αντιμετωπίζει 38 ολόκληρα χρόνια.
Και μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα του αδιεξόδου και της απογοητεύσεως από την έλλειψη ανθρώπου, έρχεται ν’ απαντήσει ο λόγος της εξουσίας του Θεανθρώπου.
«Έγειρε, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει»[10]
Και ευθέως εγένετο υγιής ο άνθρωπος. Η εντολή του Ιησού δεν έχει τίποτε το κοινό με τον παλαιοδιαθηκικό προφητικό λόγο:
«θα συντριβή ο άνθρωπος
και θα ταπεινωθεί ο άνδρας
μπρος στον τρόμο του Γιαχβέ
και μπρος στο μεγαλείο της υπερηφάνειάς του»[11]
Στο πρόσωπο του Ιησού από Ναζαρέτ, ο Υιός του Θεού ενηνθρώπισεν[12]
«η ζωή εφανερώθη ήτις ην προς τον Πατέρα»[13] και η ανάσταση του ανθρώπου εκυρώθη και η συγγνώμη εκ τάφου ανέτειλε.
Αγαπητέ μου φίλε, δώσε το χέρι σου στον πεπτωκότα συνάνθρωπό σου. Χάρισε ελπίδα στην απελπισία του, παρουσία στην μοναξιά του, ανόρθωση στην πτώση του, έγερση στην ψυχική νέκρωσή του. Θεός εγέρσεως ο αναστάς εκ του μνήματος. Υπουργός αναστάσεως ο Υιός του ανθρώπου.
___________________
Από το κήρυγμα του αρχιμανδρίτη π. Σάββα Δαμασκηνού, Ιερός Ναός Αγ. Βασιλείου Εξαρχείων,
29 Απριλίου 2007
[1] Ιωάννου 5,8
[2] Ιωάννου 5,5
[3] Ιωάννου 5,6α
[4] Ιωάννου 5,6β
[5] Ιωάννου 5,7
[6] Ψ. 69 41β, Herbert Donner, Hebreisches und Aramaisches handworterbuch, Uber das alte testament, 4 Lieteroung SV, p. 790-791, Berlin Heidelberg 2007
[7] Ιερεμία 15,18
[8] Ησαΐου 9,9-11
[9] Γέννεσις 1,20
[10] Ιωάννου 5,8
[11] Ησαΐας 2,9-10
[12] Ιωάννου 1,14
[13] Α΄ Ιωάννου 1,2
