άκρατος φιλελευθερισμός και κοινωνικός προσανατολισμός

Οι περισσότερες αναλύσεις στα περί της ελεύθερης οικονομίας ζητήματα καταλήγουν, αναπόφευκτα, στα ακόλουθα ερωτήματα:

Πώς είναι δυνατόν, στην εποχή της άκρατης παραγωγικότητας και των τεχνολογικών επιτευγμάτων, τα οποία επιτρέπουν στον άνθρωπο να παράγει περισσότερο υλικό και άυλο πλούτο σε λιγότερο χρόνο και με χαμηλότερο κόστος, οι εργαζόμενοι να εξαναγκάζονται σε έκπτωση των εργασιακών τους κεκτημένων;

Δεν πρόκειται για κοινωνική αδικία, όταν οι λίγοι προσπορίζονται, κατ' αποκλειστικότητα, τους καρπούς της ανάπτυξης σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών-εργαζομένων, οι οποίοι βλέπουν, δίχως ουσιαστικά δυνατότητα αντίδρασης το βιοτικό τους επίπεδο να υποχωρεί;

Φυσιολογικά, δεν θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο; Φυσιολογικά, δεν θα έπρεπε η πρόοδος και τα προερχόμενα εξ' αυτής οφέλη να ισοκατανέμονται ή, εν πάσει περιπτώσει, να κατανέμονται επί τη βάσει μιας πιο δίκαιης, κοινωνικά, αναλογίας;