ελήλυθεν η ώρα[1] …11
55 Ην δε εγγύς το πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβησαν πολλοί εις Ιεροσόλυμα εκ της χώρας προ του πάσχα ίνα αγνίσωσιν εαυτούς. 56 Εζήτουν ουν τον Ιησούν και έλεγον μετ’ αλλήλων εν τω ιερώ εστηκότες. Τί δοκεί υμίν ; ¨ότι ου μη έλθη εις την εορτήν ; 57 Δεδώκεισαν δε οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι εντολάς ίνα εάν τις γνω πού έστιν μήνυση, όπως πιάσωσιν αυτόν.
…
12
9 Έγνω ουν [ο] όχλος πολύς εκ των Ιουδαίων ότι εκεί εστιν και ήλθον ου διά τον Ιησούν μόνον, αλλ’ ίνα και τον Λάζαρον ίδωσιν ον ήγειρεν εκ νεκρών. 10 Εβουλεύσαντο δε οι αρχιερείς ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν, 11 ότι πολλοί δι’ αυτόν υπήγον των Ιουδαίων και επίστευον εις τον Ιησούν.
12 Τη επαύριον ο όχλος πολύς ελθών εις την εορτήν, ακούσαντες ότι έρχεται ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα 13 έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ και εκράυγαζον:
Ωσαννά.
Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι κυρίου,
[και] ο βασιλεύς του Ισραήλ.
14 Ευρών δε ο Ιησούς ονάριον εκάθισεν επ’ αυτό, καθώς εστιν γεγραμμένον.
15 μη φοβού, θυγάτηρ Σιών.
ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται,
καθήμενος επί πώλου όνου.
16 Ταύτα ουκ έγνωσαν αυτού οι μαθηταί το πρώτον, αλλ’ ότε εδοξάσθη Ιησούς τότε εμνήσθησαν ότι ταύτα ην επ’ αυτώ γεγραμμένα και ταύτα εποίησαν αυτώ.
17 Εμαρτύρει ουν ο όχλος ο ων μετ’ αυτού ότε τον Λάζαρον εφώνησεν εκ του μνημείου και ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών. 18 Διά τούτο [και] υπήντησεν αυτώ ο όχλος, ότι ήκουσαν τούτο αυτόν πεπεοιηκέναι το σημείον. 19 Οι ουν Φαρισαίοι είπαν προς εαυτούς. Θεωρείτε ότι ουκ ωφελείτε ουδέν. ίδε ο κόσμος οπίσω αυτού απήλθεν.
20 Ήσαν δε Έλληνες τινες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή. 21 Ούτοι ουν προσήλθον Φιλίππω τω από Βησθαϊδά της Γαλιλαίας και ηρώρων αυτόν λέγοντες. κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν. 22 Έρχεται ο Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα, έρχεται Ανδρεάς και Φίλιππος και λέγουσιν τω Ιησού. 23 Ο δε Ιησούς αποκρίνεται αυτοίς λέγων. Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου. 24 Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει. Εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει. 25 Ο φιλών την ψυχήν αυτού απολλύει αυτήν, και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν.
[1] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, Κατά Ιωάννην, 11, 55-57 & 12, 9-25, Deutsche Bibelgesellschft, Stuttgart 1898 und 1993.
