το "ηθικό" πεδίο της μάχης*
Το κίνημα του Αλέξανδρου Υψηλάντη στις Ηγεμονίες είχε καταλήξει σε καταστροφή και ο πρωταγωνιστής του βρισκόταν αιχμάλωτος των Αυστριακών στο φρούριο Μούγκατς. Αλλά οι πρόκριτοι της Ύδρας πληροφορούσαν με γράμμα τους τον Κολοκοτρώνη πως ο Υψηλάντης κατέλαβε την Αδριανούπολη. Η είδηση φθάνει στη Ρούμελη. Την κοινοποιεί ο Γ. Βαρνακιώτης στον πληθυσμό: "Ο αρχηγός τους Γένους μας πρίγκιψ Υψηλάντης κυριέυσε την Αδριανέ με το πυρ και την μάχαιραν, και εντός ολίγου εμβαίνει και εις αυτήν την Κωνσταντινούπολιν".
Στην Αλωνίσταινα, ο Κολοκοτρώνης, για να εμψυχώσει τους φοβισμένους στρατιώτες, δίνει νέες διαστάσεις στο μύθο για την Αδριανούπολη: " Οι Ρούσσοι επήρανε την Ενδρενέ και έως τώρα θα επήραν και την Πόλιν και μας στέλνουν αρχηγόν εδώ με χρήματα, με μπαγιονέτες δέκα χιλιάδων και με πολεμοφόδια και όπλα".
Από στόμα σε στόμα οι πληροφορίες για τους πολεμικούς θριάμβους του Υψηλάντη διογκώνονταν, οι αριθμοί πολλαπλασιάζονταν. Οι στρατιωτικές δυνάμεις έφθασαν τις διακόσιες χιλιάδες. Πανηγυρισμοί παντού για την Αδριανούπολη. "Εψάλλαμεν και ημείς δοξολογίαν με δάκρυα χαράς και αγαλλιάσεως", ιστορεί ο Φρατζής. "Μ' όλον ότι δεν επιστεύντο αι τοιαύται φήμαι παρά των φρονίμων, διά την ενθάρρυνσιν του απλού λαού τα τοιαύτα διεδίδοντο ως θετικά, εβεβαιούντο δε διά των τελετών, διά των δοξολογιών κλπ".
Και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός: "Ελέγοντο τέρατα, πότε ότι εκυριευσε (ο Υψηλάντης) την Φιλιππούπολιν, πότε την Αδριανούπολιν, πότε ότι έφθασε μέχρι Κωνσταντινουπόλεως και την εκυρίευσε με 200 και επέκαινα χιλιάδας στρατού. Αι δε τοιαύται ειδήσεις, αγκαλά και απίθανοι, εκοινολογούντο εις τους πολλούς διά να εμψυχώνωνται οι Έλληνες".
*Κυριάκου Σιμόπουλου, Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του '21, τ. Α΄, εκδ. Στάχυ, Αθήνα 1999.
Το κίνημα του Αλέξανδρου Υψηλάντη στις Ηγεμονίες είχε καταλήξει σε καταστροφή και ο πρωταγωνιστής του βρισκόταν αιχμάλωτος των Αυστριακών στο φρούριο Μούγκατς. Αλλά οι πρόκριτοι της Ύδρας πληροφορούσαν με γράμμα τους τον Κολοκοτρώνη πως ο Υψηλάντης κατέλαβε την Αδριανούπολη. Η είδηση φθάνει στη Ρούμελη. Την κοινοποιεί ο Γ. Βαρνακιώτης στον πληθυσμό: "Ο αρχηγός τους Γένους μας πρίγκιψ Υψηλάντης κυριέυσε την Αδριανέ με το πυρ και την μάχαιραν, και εντός ολίγου εμβαίνει και εις αυτήν την Κωνσταντινούπολιν".
Στην Αλωνίσταινα, ο Κολοκοτρώνης, για να εμψυχώσει τους φοβισμένους στρατιώτες, δίνει νέες διαστάσεις στο μύθο για την Αδριανούπολη: " Οι Ρούσσοι επήρανε την Ενδρενέ και έως τώρα θα επήραν και την Πόλιν και μας στέλνουν αρχηγόν εδώ με χρήματα, με μπαγιονέτες δέκα χιλιάδων και με πολεμοφόδια και όπλα".
Από στόμα σε στόμα οι πληροφορίες για τους πολεμικούς θριάμβους του Υψηλάντη διογκώνονταν, οι αριθμοί πολλαπλασιάζονταν. Οι στρατιωτικές δυνάμεις έφθασαν τις διακόσιες χιλιάδες. Πανηγυρισμοί παντού για την Αδριανούπολη. "Εψάλλαμεν και ημείς δοξολογίαν με δάκρυα χαράς και αγαλλιάσεως", ιστορεί ο Φρατζής. "Μ' όλον ότι δεν επιστεύντο αι τοιαύται φήμαι παρά των φρονίμων, διά την ενθάρρυνσιν του απλού λαού τα τοιαύτα διεδίδοντο ως θετικά, εβεβαιούντο δε διά των τελετών, διά των δοξολογιών κλπ".
Και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός: "Ελέγοντο τέρατα, πότε ότι εκυριευσε (ο Υψηλάντης) την Φιλιππούπολιν, πότε την Αδριανούπολιν, πότε ότι έφθασε μέχρι Κωνσταντινουπόλεως και την εκυρίευσε με 200 και επέκαινα χιλιάδας στρατού. Αι δε τοιαύται ειδήσεις, αγκαλά και απίθανοι, εκοινολογούντο εις τους πολλούς διά να εμψυχώνωνται οι Έλληνες".
*Κυριάκου Σιμόπουλου, Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του '21, τ. Α΄, εκδ. Στάχυ, Αθήνα 1999.
