Μπάμπης Άννινος
Οι εις την Ελλάδα ελθόντες κατά τον Αγώνα φιλέλληνες δύνανται να διαιρεθούν
εις δύο μεγάλας κατηγορίας. Εις τους φονευθέντας εις τας μάχας, ή παραμείναντας
και αποθανόντας εν Ελλάδι μετά το πέρας του υπέρ ανεξαρτησίας πολέμου, και εις τους
διατρίψαντας προσκάιρως, αγωνισθέντας οπωσδήποτε και απελθόντας κατά την
διάρκειαν, ή ευθύς μετά την λήξιν των εχθροπραξιών. Κατά τον προαναφερθέντα
κατάλογον, όστις εδημοσιεύθη προ αρκετών ετών εν τη «Εβδομάδι» και ούτινος η
ακρίβεια πρέπει πάντοτε να θεωρηθή ως κατά προσέγγισιν, εις την πρώτην
κατηγορίαν υπάγονται 286 φιλέλληνες. Την μεγάλην πλειονότητα εν τη φάλαγγι
ταύτη έχουν οι Γερμανοί, ανερχόμενοι εις 121. Εκ των Γερμανών δε πάλιν οι
περισσότεροι είναι Πρώσσοι ! Η αντιπαραβολή του φλογερού τότε της Γερμανίας
φιλελληνισμού προς την σημερινήν ψυχρότητα του γερμανικού έθνους, προς την
συστηματικήν εχθροπάθειαν του γερμανικού τύπου, προς τα κυνικάς ύβρεις του Βίσμαρκ
και τον απηνή διωγμόν της Ελλάδος υπό του αυτοκράτορος Γουλιέλμου του Β΄,
επέρχεται ακουσίως εις την σκέψιν και εκπλήσσει διά την αντίθεσιν. Quantum
mutate ab illis αληθώς !
Μετά τους Γερμανούς έρχονται οι Γάλλοι, συμποσούμμενοι εις 56, ύστερον δε
οι Ιταλοί, όντες 50 τον αριθμόν. Αλλά πάσα της Ευρώπης χώρα συνεισήνεγκε την
συμβολήν της εις τον σχηματισμόν της ευγενεστάτης των φιλελλήνων φάλαγγος,
παρεκτός δε των αναγραφέντων ήδη, ήσαν προς τούτοις 11 Έλβετοί, 10 Άγγλοι, 8 Δανοί,
7 Κορσικανοί, 5 Πολωνοί, 4 Αυστριακοί, 3 Σουηδοί, 3 Σκώτοι, 2 Ισπανοί, 1
Πορτογάλος, 1 Ούγγρος, 1 Ιρλανδός, 1 Βέλγος, 1 ολλανδός και 1 Αμερικανός. Το
παραδοξότερον δε είναι ότι υπήρξε συν τοις άλλοις και εις φιλέλλην … Μουσουλμάνος.
Ήτο ούτος ο Αιγύπτιος Δαβουσσί, ανήκων εις την περίφημον ίλην των Μαμελούκων
του Ναπολέοντος. Μετά το πέρας της ναπολεοντικής εποποιΐας, αποστρατευθείς ο
Δαβουσσί, μετέβη εις την πατρίδα του προς εξάσκησιν κληρονομικών τινων
δικαιωμάτων. Αλλ’ οι αντίδικοί του ήσαν εκ των ισχυόντων και ο πασάς
δωροδοκηθείς συνέλαβε και ερράβδισε ανηλεώς τον πρώην Μαμελούκον. Έκτοτε αυτός ώμοσε
μίσος άσπονδον κατά των Μουσουλμάνων, εκ Γαλλίας δε, όπου είχε επανακάμψει μετά
το ατύχημά του, έδραμεν εκ των πρώτων όπως αγωνισθή μετά των Ελλήνων. Εις το
Πέτα επολέμησεν ως ήρως. Εφόνευσεν όσους εχθρούς ηδυνήθη διά της ακτηρίδος[i]
του όπλου του, και έπεσε νεκρός διάτρητος υπό πληγών επί σωρού εχθρικών
πτωμάτων.
*Οι φιλέλληνες του 1821, Εκδόσεις Γαλαξία
