μετά τα φυσικά
του Ιωάννη Λιάκουρα
-
είσαι καλά ; … πώς τα περνάς ;
-
πολύ καλά … γιατί ρωτάς ;
-
νοιάζομαι για σένα … και …
-
φοβάσαι το άγνωστο …
-
πώς το μάντεψες ;
-
δεν μάντεψα … το ξέρω …
-
ναι, αλλά πώς ;
-
μην ξεχνάς … είμαι στην άλλη την πλευρά …
-
ξέρω …
-
μην σε στενοχωρεί αυτό …
-
μου λείπεις …
-
σκέψου τον χρόνο … είναι σχετικός …
-
και τι θα πει αυτό …
-
πως είμαι μαζί σου …
-
μου λες πως σε κουβαλάω μέσα μου …
-
και όχι μόνο …
-
… πώς είναι από ‘κεί ;
-
πάντα την είχες αυτήν την απορία …
-
δεν βλάπτει η αναζήτηση …
-
όχι, δεν βλάπτει …
-
λοιπόν ;
-
όπως και ‘κει …
-
όπως και ‘δω ; … μα είναι δυνατόν ; …
-
η ζωή συνεχίζεται …
-
αυτό το λένε για παρηγοριά …
-
κι είναι πραγματικότητα …
-
ναι, αλλά εσύ ισχυρίζεσαι άλλα … αν σ’ ερμηνεύω σωστά …
-
και γιατί να θεωρείς άλλο, αυτό που είναι πραγματικό ;
- να ... ήξερα πως πραγματικό είναι το να ‘σαι εδώ …
-
κι εδώ η ίδια αλήθεια ισχύει …
-
μα τότε, οι ψυχές ; … δεν ησυχάζουνε ποτέ ;
-
η ψυχή είναι αεικίνητη … κι ο χρόνος αέναος …
-
κι όταν λες πως η ζωή εκεί μοιάζει με την ζωή εδώ … τι
ακριβώς εννοείς ;
-
χαρές και λύπες, πόνο κι ευτυχία …
-
δυσκολεύομαι να το πιστέψω … γαλουχηθήκαμε αλλιώς …
-
κι όμως είναι φυσικό …
-
τι εννοείς μ’ αυτό ;
-
τους νόμους της φύσης …
-
και ; …
-
ξέρεις, ο δημιουργός δεν έθεσε κανόνες τυχαία … ούτε
ειδικά … ούτε τοπικά … τους έθεσε γενικά … κι έγιναν εργαλείο στα χέρια του …
-
θες να μου πεις πως οι φυσικοί νόμοι ισχύουν κι ‘κει ;
-
αυτό ακριβώς θέλω …
-
κι η κόλαση ; … κι ο παράδεισος ;
-
πάνε μαζί … όπως και στην εκεί ζωή …
-
διατηρείται δηλαδή η ενότητα του όντος και στην δική
σου την πλευρά ;
-
μα, είμαι εδώ … σου μιλάω …
-
είσαι ;
-
φοβάσαι μήπως είμαι αποκύημα της φαντασίας σου ;
-
φοβάμαι το άγνωστο … το είπαμε αυτό …
-
κι όμως … δεν είμαι … είμαι εδώ, κι είμαι μαζί σου, κι
είμαι ταυτόχρονα μία ενιαία οντότητα …
-
… και υπόκεισαι στους φυσικούς νόμους … ξέρω …
-
ακόμα δεν πιστεύεις ;
-
δεν ξέρω τί να πιστέψω …
-
κι οι αισθήσεις σου ; … σε απατούν κι αυτές ;
-
μπορεί …
-
και τότε γιατί κάθεσαι και μου μιλάς ;
-
γιατί δεν θέλω να σε χάσω … πάλι …
-
δεν θα με χάσεις …
-
… μια ερώτηση ακόμα …
-
ακούω …
-
και ποιό το νόημα αυτών ;
-
του αέναου ;
-
του αέναου …
-
όποιο και το νόημα της ύπαρξής σου … κι όσων υπάρχουν
γύρω σου … και μέσα σου …
-
αλήθεια λες … γιατί να υπάρχουμε, αν δεν υπάρχει νόημα
;
-
μα, υπάρχει … σου λέω, υπάρχει …
