Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Πολιτική

μέλλον σκοτεινό[1]

Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας στην Ελλάδα, οι Τούρκοι έκοβαν τις γλώσσες των κατοίκων για να τους αναγκάσουν να μην μιλάνε ελληνικά. … Η κατάσταση αυτή κράτησε πάνω από τετρακόσια χρόνια, και παρ’ όλα αυτά, σήμερα όλοι οι Έλληνες μιλάνε ελληνικά. …

Η ιστορία της Ευρώπης είναι πια αρκετά παλιά ώστε να κατανοούμε ότι όλες αυτές οι ισοπεδωτικές διαδικασίες, που υποκινήθηκαν σε διάφορες εποχές και δοκιμάστηκαν από τη μία ή την άλλη κυβέρνηση, είχαν ένα και μοναδικό αποτέλεσμα : οι διάπυρες σπίθες των φυλετικών παραδόσεων να καίνε πιο δυνατά κάτω από τις στάχτες που τις σκέπασαν κατά καιρούς, για να ξαναπυρώσουν πιο πολύ με το φύσημα ενός καινούργιου ανέμου.

Υπάρχουν, σε γενικές γραμμές, τρεις τρόποι για να διακανονισθεί το … πρόβλημα : ένας είναι η μέθοδος του Αττίλα και του Τζένγκις Χαν, που και οι δυο τους θέλησαν να σκοτώσουν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Αλλά δεν το κατόρθωσαν, ούτε και κανένας από τους πιο επιδέξιους και διεστραμμένους σημερινούς κληρονόμους τους το πέτυχε …

Άλλος τρόπος είναι ο αμερικανικός : να διδάσκεται η αγγλική γλώσσα σε όλους και να επιτρέπεται στον καθένα να μιλά οποιαδήποτε γλώσσα τον ευχαριστεί. … Αλλά δυστυχώς ο αμερικανικός τρόπος ισοπεδώνει τους ανθρώπους σε μια ομοιομορφία αλυσίδας καταστημάτων, που δεν αντιπροσωπεύει τις καλύτερες ικανότητές τους και μάλιστα με τρόπο που η δεύτερη γενεά να ντρέπεται να μιλάει τη γλώσσα των γονιών, έστω κι αν η γλώσσα αυτή είναι η ελληνική. Έτσι σταδιακά εξαλείφει φυλετικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να προσφέρουν πρόσθετη ρώμη και πρωτοτυπία …

Ο τρίτος τρόπος, και ο μόνος που θα μπορούσε να διαφυλάξει την πολύτιμη μοναδικότητα, που όλα αυτά τα έθνη αγωνίστηκαν να διατηρήσουν, υπάρχει προς το παρόν μόνο στην απέραντη βαθιά «θάλασσα της λήθης», που είναι ο υποσυνείδητος ανεξιχνίαστος ωκεανός της ελληνικής σοφίας. Η ουσία του μπορεί να συνοψισθεί σε μία μόνο λέξη, λέξη που, όπως πολλές βαρυσήμαντες ελληνικές λέξεις, έχει ευτελιστεί σε απίστευτο σημείο. Πραγματικά, έχει καταντήσει ένα συναίσθημα σε όλα τα έθνη, εκφράζοντας τη συσσωρευμένη πονηριά και χαμερπή ιδιοτέλεια όλων εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά εις βάρος των ψηφοφόρων τους σε όλες τις χώρες. Έτσι η λέξη «πολιτική» έφτασε όχι μόνο να σημαίνει, αλλά και να καλύπτει στην καθομιλουμένη τις αναίσχυντες μηχανορραφίες των αξιωματούχων για την εξασφάλιση των θέσεών τους στην εξουσία ή την παράνομη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος.

Ο Γεώργιος Βλάχος, μια μέρα που το μέλλον διαγραφόταν τελείως σκοτεινό, είπε : «Η Ελλάδα έχει δείξει στον κόσμο πώς να πολεμάει. Θα δείξει στον κόσμο πώς να πεθαίνει». Αυτή είναι η καθαρή ελληνική παράδοση.

[1] Εύα Πάλμερ – Σικελιανού, «Ιερός Πανικός», σε μετάφραση Τζων Άντον, σ. 245 κ.επ., Εξάντας 1992.