Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

ποίηση

Τα τζιτζίκια[1]

Η Παναγιά το πέλαγο
κρατούσε στην ποδιά της
τη Σίκινο, την Αμοργό
και τ’ άλλα τα παιδιά της.

Από την άκρη του καιρού
και πίσω απ’ τους χειμώνες
άκουγα σφύριζε η μπουρού
κι εβγαίναν οι Γοργόνες.

Κι εγώ μέσα στους αχινούς
στις γούβες στ’ αρμυρίκια
σαν τους παλιούς θαλασσινούς
ρωτούσα τα τζιτζίκια:

- Ε, σεις, τζιτζίκια μου άγγελοι,
γεια σας κι η ώρα η καλή.
- Ο βασιλιάς ο ήλιος ζει ;
κι όλ’ αποκρίνονταν μαζί:

- Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει .

Ελύτης, Ο. 1986. Τα ρω του έρωτα. Αθήνα. Ύψιλον.

[1] επιλογή της Μαρίνας Λιάκουρα, μαθήτριας της Α΄ δημοτικού, από το βιβλίο της Γλώσσας.