Συγχωρέστε, μην κρατάτε κακίες[1]Όταν ακούμε κάποιες οικογένειες να μιλάνε για τους συγγενείς τους, ακούμε για κάποιους θείους και θείες που έχουν τεθεί εκτός οικογενειακού κύκλου. Ξεκίνησε πριν από χρόνια από κάποιο μικρό περιστατικό, αλλά κανείς δεν έδειξε διάθεση να υποχωρήσει και να κάνει μια προσπάθεια να τα ξαναβρούν. Με τον καιρό το χάσμα έγινε απέραντο και δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να βρεθεί ποτέ λύση. Θα υπέθετε κανείς πως οι συγγενείς εξ αίματος θα προσπαθούσαν να λύσουν τις διαφορές τους, αλλά συχνά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να κάνει την πρώτη κίνηση.
Στην δουλειά μου βλέπω την ίδια κατάσταση με πολλούς γονείς και τα παιδιά τους. Νευριάζουν και αγανακτούν ο ένας με τον άλλον μέχρι που η απόσταση που τους χωρίζει είναι όση και η απόσταση που χωρίζει το Βόρειο από το Νότιο πόλο. Είναι εύκολο να φτάσει μια σχέση σε αυτήν την κατάσταση. Είναι πολύ πιο δύσκολο να ξαναγίνει όπως ήταν.
Ως ειρηνόφιλοι γονείς πρέπει να ξεφορτωθούμε τις μνησικακίες, να λύνουμε τις διαφορές και να φέρνουμε τα παιδιά μας πίσω, κοντά σε εμάς. Οι προσπάθειες για συμφιλίωση δεν θα γίνονται πάντα αποδεκτές, αλλά όταν το κλαδί ελιάς προσφέρεται με ειλικρίνεια, συνήθως το αρπάζουν.
Πριν από καιρό ήμουν καλεσμένος σε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο όπου τηλεφώνησε μια μητέρα για να αφηγηθεί μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Αυτή και το εξάχρονο παιδί της βρίσκονταν σε συνεχή πόλεμο, σε σημείο που είχε απελπιστεί για το τί απέγινε η σχέση τους.
Είπε πως έν
α βράδυ ο άντρας της έλειπε από το σπίτι, τα άλλα παιδιά είχανε πάει για ύπνο και αυτή και ο εξάχρονος γιος της βλέπανε τηλεόραση, καθισμένοι στις δύο άκρες του καναπέ. Αυτός μετακινήθηκε λιγάκι προς το μέρος της. Μετακινήθηκε κι αυτή προς το δικό του. Μετακινηθήκανε λίγο ακόμα. Το παιδί έγειρε στο χέρι της. Η μητέρα έτριψε την πλάτη του και τον κράτησε κοντά της. Με φωνή γεμάτη συναίσθημα τότε είπε: «τα πράγματα αλλάξανε εκείνο το βράδυ».Τα παιδιά δεν θέλουν να είναι σε πόλεμο με τους γονείς τους. Αφού μας έχουν εκνευρίσει μπορεί να μην απευθύνουν επίσημη απολογία αλλά μας γυροφέρνουν ελπίζοντας πως θα τους δώσουμε ένα κλαδί ελιάς. Να δίνετε γρήγορα τέλος στην εχθρότητα και να τα φέρνετε πάλι κοντά σας.
_________________
[1] Από το βιβλίο «Τα Νήπια έγιναν Παιδιά» του Κρίστοφερ Γκρην (Dr Christopher Green), σελ. 65, Πλατύπους εκδοτική, 2005
*επιλογή, επιμέλεια: Αγγελική Χρυσικοπούλου
